Alle artikelen

In Zijn eindtijdrede bracht de Heere Jezus de dagen van Noach in verband met Zijn wederkomst. Mensen waren bezig met de dagelijkse dingen zonder te beseffen dat er een groot gevaar dreigde: de zondvloed. Nu heeft de wederkomst van Christus nog niet plaatsgevonden, maar hoe zit het met de ‘dagelijkse bezigheden’ in onze tijd?

De meeste heilsfeiten zijn een vervulling van wat al vele eeuwen eerder was voorzegd. Zo is het lijden en sterven van de Heere Jezus de vervulling van het Pascha. Door het verlossingswerk van de Heere werd de zonde weggedaan, wat tot uitdrukking kwam in het feest van ongezuurde broden. Met Zijn opstanding zien we het feest van de eerstelingen vervuld. En het vijftig dagen later gevierde Pinksterfeest is de vervulling van het Wekenfeest. Hoe zit dit met de hemelvaart?

De Bijbel, het Woord van God, spreekt over twee boodschappen, twee evangeliën, die elk gedurende een bepaalde tijd geldig zijn. Voor beide tijden geldt: er is geen ander evangelie. In de volheid van deze tijden zal alles weer in Christus bijeengebracht worden, zowel wat in de hemel als wat op de aarde is.

“De HEERE, uw God, is in uw midden, een Held, Die verlossen zal. Hij zal Zich over u verheugen met blijdschap” (Zef. 3:17).

De uitstorting van de Heilige Geest wordt dikwijls verbonden met de profetie van Joël en hetgeen op de Pinksterdag gebeurde, zoals opgeschreven in Handelingen 2. Terecht, maar anderen spraken er ook over. Ezechiël bijvoorbeeld, en Jesaja. Wat wordt ervan gezegd?

Uit de reacties van de omstanders blijkt dat de uitstorting van de Heilige Geest op de pinksterdag een indrukwekkend gebeuren is geweest. Niet dat men er alles van begreep; eigenlijk snapten ze er niets van! Maar één ding was duidelijk: "wij horen hen in onze taal over de grote werken van God spreken".

In de vorige AMEN (161) schreven we over de komst van de mens der wetteloosheid. De intro begon met de woorden: “Op enig moment zal de wetteloze zich openbaren. Na eeuwen van voorbereiding komt het satanisch streven tot een hoogtepunt in de eindtijd.” Nu gaan we nadenken over de werking van het geheimenis van de wetteloosheid, oftewel, de weg die leidt naar de openbaring ervan.

Gerrit Komrij (1944-2012), voormalig ‘Dichter des Vaderlands, schreef precies 25 jaar geleden het essay: ‘Niet te geloven’. Hij deed dat in het kader van de Boekenweek met als motto: ‘Mijn God’.

In Mattheüs 13 lezen we over de gelijkenis van de tarwe en het onkruid. Daarin schuilt een belangrijke boodschap over het (verborgen) werk van God en dat van de tegenstander, in het kader van het koninkrijk der hemelen.

We kennen allemaal de uitdrukking ‘in blijde verwachting’ of ‘vol verwachting klopt ons hart’. Het geeft aan dat we ergens met verlangen naar uitkijken. Ook in Gods Woord neemt verwachting een prominente plaats in.

Dat is een vraag die in alle tijden overal in de wereld regelmatig wordt gesteld. Bij ons nu in het rijke Westen omdat er belachelijk veel aanbod is en in andere werelddelen omdat er veel te weinig of helemaal niks meer te eten is. Wat zegt de Bijbel eigenlijk over eten?

Op enig moment zal de wetteloze zich openbaren. Na eeuwen van voorbereiding komt het satanisch streven tot een hoogtepunt in de eindtijd. Middelpunt is de stad Jeruzalem. De ‘stad van vrede’ verandert in een oord van gruwel en geweld, alvorens de Zoon van God terugkeert en orde op zaken stelt. In 2 Thessalonicenzen 2 schrijft Paulus over die tijd.

Er is een Goddelijk plan, waarin alle voornemens en daden van de Almachtige zijn vastgelegd. Vanaf het begin der wereld heeft God gezegd wat Hij wil en waar het naartoe zal gaan. Hij schreef niet alleen het script van de geschiedenis, maar als de grote Regisseur regelt Hij ook de uitvoering ervan. Alles op de door Hem vastgestelde tijd!

Toen het volk Israël nog niet in het land was, werden er al wetten en voorschriften via Mozes aan het volk doorgegeven. In Numeri 35 gaat het over de 48 steden die aan de Levieten moesten worden toegewezen. Ook lezen we over de horens van het altaar. Belangrijke wetsartikelen voor het geval er iets vreselijk mis zou gaan!

De Bijbel, het Woord van God, spreekt over twee boodschappen, twee evangeliën, die elk gedurende een bepaalde tijd geldig zijn. Voor beide tijden geldt: er is geen ander evangelie. In de volheid van deze tijden zal alles weer in Christus bijeengebracht worden, zowel wat in de hemel als wat op de aarde is.

“De HEERE Heere is mijn kracht, Hij maakt mijn voeten als die van de hinden, en Hij doet mij treden op mijn hoogten” (Hab. 3:19).

En ja, dan hebben we zomaar ineens te maken met een oorlog in Europa. Na de pandemie die de wereld teisterde, is het nu oorlogsgeweld dat ons in de greep houdt. Het woord ‘vrede’ krijgt door deze gebeurtenissen weer een nieuwe dimensie.

Het lijden en sterven van de Heere Jezus vond in en bij Jeruzalem plaats. Dit gebeurde geheel in overeenstemming met Gods plan. Op een zeker moment keerde de Heere Zich naar Jeruzalem en stond alles in het teken van Zijn gang daar naartoe.

Troost, of een afgeleide van dit woord, komt meer dan 250 keer in de Bijbel voor. Het is een veelomvattend begrip en deze Tot Slot is slechts een summiere inleiding. Een uitdaging voor verdere zelfstudie!

Het is zover: de pandemie is (welhaast) voorbij. Versoepelingen alom, we zijn weer vrij! We kunnen weer onze eigen gang gaan. Eindelijk vrij! Of toch niet? De feestvreugde zou compleet zijn, ware het niet, dat Poetin roet in het eten gooide door Oekraïne binnen te trekken: Oorlog in Europa!