Alle artikelen

De zondag vóór Pasen is volgens het kerkelijk jaar de zgn. Palmzondag. Deze dag wordt gedacht aan de intocht van de Here Jezus in Jeruzalem, zes dagen vóór Zijn geweldadige dood even buiten de stad aan het kruis op de heuvel Golgotha. De discipelen en het volk verwachtten iets in die tijd. Wij leven nu, 2000 jaar later. Hoe zit het met onze verwachting?

De bediening van de apostel Paulus is nauw verbonden met Gods werk in deze tijd. Paulus is de fundament-legger van de Gemeente, het Lichaam van Christus. Hij is de beheerder of rentmeester, dat wil zeggen: hij geeft de nieuwe regels door, die betrekking hebben op Gods bedoelingen met de Gemeente. Dit is een onderdeel van het wonderbare heilsplan van God, dat Hij door de tijden heen volvoert met als einddoel: nieuwe hemelen en een nieuwe aarde.

In het boek Handelingen vinden wij twee verslagen waarin geschreven wordt over de roeping van Paulus.

De belangrijkste reden voor de komst van de Here Jezus tot Zijn volk en deze wereld is wel, dat Hij de deur zou openen tot de ware vrijheid. Vrijheid heeft in de Bijbel vooral te maken met de relatie met God. In principe is elk mens gebonden vanwege de zonde en kan daardoor niet in een vrije, ongedwongen gemeenschap met God leven (vgl. Gen. 3:8). Hij moet vrij gemaakt worden. Ware vrijheid is dan ook: losmaking van de macht der zonde en duisternis en gebonden zijn aan Christus, de levende Heer. Dat is wat de Heiland ook duidelijk wilde maken aan Zijn volksgenoten.

In het bijbelboek Prediker beschrijft koning Salomo hoe de wereld in wezen in elkaar zit. En laten we eerlijk zijn: daar wordt je niet altijd even vrolijk van! Niet als je zelf naar de gang van zaken in de wereld kijkt en al helemaal niet als je ziet hoe één en ander bevestigd wordt in Prediker. Alle dingen zijn uitermate vermoeiend. Mensen ontdekken 'nieuwe dingen' die helemaal niet 'nieuw' blijken te zijn en alles komt toch steeds weer bij het oude terecht. Het is steeds hetzelfde liedje. Pessimistisch? Nee. Prediker is zeker geen pessimistisch bijbelboek, maar wel een boek waarin de Heilige Geest ons bepaalt bij de realiteit van - om het maar eens bijbels te zeggen - de 'tegenwoordige boze eeuw'. Daarbij zou ons motto moeten zijn: verwacht niet teveel van deze wereld, maar stel je vertrouwen op God. Hij doet alles 'voor de eeuw' (Pred. 3:14 letterlijk; het gaat hier om de toekomende eeuw).

Er is in de loop van de geschiedenis al veel gezegd en geschreven over de persoon van de Here Jezus Christus. In talrijke bewoordingen wordt zijn grootheid aangetoond. Eigenlijk schieten woorden tekort als het gaat om Hem, in wie God Zichzelf openbaarde. Als de engel Gabriël de geboorte van Christus aankondigt, sluit hij zich met een enkel woord aan bij het getuigenis van de hele Bijbel. "En zie, gij zult zwanger worden en een zoon baren, en gij zult Hem de naam Jezus geven. DEZE ZAL GROOT ZIJN en Zoon des Allerhoogsten genoemd worden, en de Here God zal Hem de troon van zijn vader David geven, en Hij zal als koning over het huis van Jakob heersen tot in eeuwigheid, en zijn koningschap zal geen einde nemen." In slechts enkele woorden wordt het profetisch getuigenis van het Oude Testament samengevat, nl. dat Hij die groot is Zich zal openbaren als mens op aarde: de Messias, de Verlosser!

Gods Woord keert niet ledig weer, dat blijkt ook uit het vervolg van Zacharia 9. Na de profetie over de teloorgang van Israëls vijanden, volgen heilrijke woorden voor Gods verbondsvolk. Het zijn echter ook woorden die vragen oproepen, omdat ze reeds eeuwen geleden uitgesproken, maar tot op heden nog niet volledig vervuld zijn. Toch dient de gelovige ook hier weer eenvoudigweg de HERE te vertrouwen. Zoals de regen na het neervallen in de aarde verdwijnt en zijn werking langere tijd onzichtbaar blijft, zo geldt dit in veel opzichten ook voor Gods heilsbeloften. Wij leven nu in zo'n tijd dat Gods zegen reeds voor lang verborgen is. De Messias kwam tweeduizend jaar geleden in nederigheid en rijdend op een ezel. Echter, na Zijn verwerping door Israël is Hij heengegaan naar de hemel, waar Hij wacht tot Zijn vijanden tot een voetbank voor Zijn voeten gemaakt zijn. Als dat gebeurd is, zal het moment daar zijn dat Hij vrede zal komen verkondigen en Zijn heerschappij op Zich zal nemen.

In de Bijbel wordt vaak gesproken over de ‘heerlijkheid des HEREN’. In het Oude Testament komt het Hebreeuwse woord ‘kahvohd’ 200 keer voor. Niet altijd in combinatie met ‘des HEREN’, en ook niet altijd vertaald met ‘heerlijkheid’; vaak ook door ‘eer’. Als we de Bijbelteksten, waar van heerlijkheid gesproken wordt, nalopen, zien we dat er vele heerlijkheden zijn.

In deze artikelenserie wordt een aantal inleidende opmerkingen met betrekking tot de zevenentwintig boeken van het Nieuwe Testament gegeven. Met de bedoeling de bijbellezer aan de hand van deze opmerkingen te helpen om meer zicht te krijgen op de bedoeling die de Heilige Geest met de verschillende boeken en brieven van het Nieuwe Testament heeft.

God heeft eertijds vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken in de profeten. Zo begint de Hebreeën-brief. Eén van de ‘wijzen’ waarop God destijds sprak is te vinden in oude geschiedenissen. Het is een wonderlijk bewijs van de Goddelijke voorzienigheid en van de Geestelijke inspiratie van het Woord. Er vonden gebeurtenissen plaats, waarbij mensen betrokken waren en nu blijkt achteraf, dat God daarin gesproken heeft, zonder iets te zeggen! Dat ‘spreken’ van God is een onderdeel van het getuigenis van de Geest die “…vooraf getuigenis gaf van al het lijden dat over Christus komen zou en van al de heerlijkheid daarna” (1 Petr. 1:11).

Deze woorden uit Johannes 1:16 worden nogal eens gebruikt om de genade van God te benadrukken: ‘...uit Zijn volheid hebben wij ontvangen zelfs genade op genade.’ God is voortdurend genadig; elke dag opnieuw geeft Hij genade, het stapelt zich maar op... Nu, dat laatste is zeker waar. Gods genade is overvloedig en daar mogen wij elke dag weer meer van genieten. Maar… is dat de betekenis van Johannes 1:16?

De gelovige in de laatste dagen van de verborgenheid lijkt op Demas, die uit liefde voor de tegenwoordige aioon Paulus en zijn bediening verliet. “Want Demas heeft mij uit liefde voor de tegenwoordige wereld (aioon) verlaten. Hij is naar Tessalonica vertrokken. ” (2 Tim. 4: 10)

De kerstmaand ligt weer achter ons. Een tijd van drukte, activiteiten in huiselijke en gemeentelijke kring. Wij hebben bij ons thuis de uitdrukking: stress voor de kerst en na de kerst. De maand december is een mooie maand. Maar waarom is iedereen aan het einde daarvan vaak zo moe? Want met kerst gaat het toch juist om de Here Jezus die gezegd heeft: 'Kom tot Mij als je moe en belast bent en Ik zal je rust geven?' Natuurlijk hoeven we ons niet schuldig te voelen als we inspanningen geleverd hebben om kerst echt de inhoud te geven die het moet hebben, maar dat vraag ik mij dus wel eens af. Gaat het bij ons in het bijzonder om de Here Jezus? Of om al die dingen waar wij ons zo druk om (moeten) maken? Meestal is het een combinatie van beide. De vraag is: waar leggen wij het accent?

De enorme opkomst van het occulte in de wereld ligt voor een belangrijk deel in handen van de New Age-beweging, één van satans paradepaardjes. Deze beweging heeft zich ten doel gesteld, alle religies tezamen te brengen en te komen tot de afsluiting van wat men noemt 'het donkere en gewelddadige tijdperk van het christendom’ en over te gaan naar het tijdperk van ‘Vrede, liefde, eenheid en de verlichte mens'.

'Blijf vragen!', zo adverteerde een landelijk dagblad enige tijd geleden. Wie vraagt, zoekt antwoorden en kan daardoor wijzer worden; en in sommige gevallen wórdt men ook echt wijzer. Wanneer je meer wilt begrijpen van de Bijbel (want dan word je pas echt wijs), moet je vragen stellen. En: wat zijn er toch veel vragen met betrekking tot de uitleg van de Bijbel. Het onderzoeken van de Bijbel is niets anders dan dat we ons een begrip vormen van wat God in Zijn Woord tot ons te zeggen heeft. Wanneer de Here door Jesaja laat optekenen dat Zijn gedachten hoger zijn dan de onze en Zijn wegen hoger dan de onze (hfdst. 55:9), laat dat ook wel zien dat enige bescheidenheid in het 'begrijpen' van de Bijbel op z'n plaats is. Die bescheidenheid lijkt niet altijd op de voorgrond te staan, luisterend naar de zekerheid waarmee sommige inzichten zo stellig worden verkondigd.

De Here Jezus Christus is het Begin en het Einde, de Eerste en de Laatste. Dit komt ook tot uitdrukking in het feit, dat Hij de kostbare Hoeksteen wordt genoemd.

Een nieuw gedeelte breekt aan in het bijbelboek Zacharia. Na de nachtgezichten en de heilsbeloften volgt nu een gedeelte waarin het onder andere gaat over het oordeel over de omliggende volken. Daarnaast wordt zichtbaar wie de HERE liefheeft en wie Hij haat vanwege hun ongeloof en goddeloosheid. Het kaf wordt van het koren gescheiden en langzaamaan wordt duidelijk Wie de HERE is en wat Hij vraagt van Zijn schepselen, namelijk onderwerping en gehoorzaamheid. Pas wanneer dat er is, zal Zijn zegen ten volle uit kunnen werken.

In de Bijbel wordt vaak gesproken over de ‘heerlijkheid des HEREN’. In het Oude Testament komt het Hebreeuwse woord ‘kahvohd’ 200 keer voor. Niet altijd in combinatie met ‘des HEREN’, en ook niet altijd vertaald met ‘heerlijkheid’; vaak ook door ‘eer’. Als we de Bijbelteksten, waar van heerlijkheid gesproken wordt, nalopen, zien we dat er vele heerlijkheden zijn.

In deze artikelenserie wordt een aantal inleidende opmerkingen met betrekking tot de zevenentwintig boeken van het Nieuwe Testament gegeven. Met de bedoeling de bijbellezer aan de hand van deze opmerkingen te helpen om meer zicht te krijgen op de bedoeling die de Heilige Geest met de verschillende boeken en brieven van het Nieuwe Testament heeft.

In de Bijbel komen we veel 'typologische' geschiedenissen tegen. Dat wil zeggen, dat er een schaduwbeeld in te vinden is van een (toekomstige) geestelijke werkelijkheid. Vaak gaat het daarbij om de betekenis van de persoon en het werk van Christus en Zijn relatie met Israël. Zo ook de wonderlijke geschiedenis van de bruiloft te Kana, opgetekend in Johannes 2.

De Bijbel is in alle opzichten een uniek geschenk van God, dat onmiskenbaar z’n stempel heeft gedrukt op de wereldcultuur en zeker ook op de Nederlandse.

Deze uitspraak wordt nogal eens gebruikt als het einde van alle tegenspraak. Dat lijkt terecht, want de Bijbel is immers de autoriteit voor christenen. De Bijbel heeft toch het laatste woord?

In 1 Samuël 17 lezen we de geschiedenis van David en Goliath. Het gevecht met de reus was indrukwekkend. Met rode oortjes zaten wij als kinderen te luisteren naar deze geschiedenis.

Bijbelwerk in Nederland? Is dat nodig? Bijna iedereen die in Nederland een Bijbel wil hebben kan er een kopen. Er zijn Bijbels beschikbaar in diverse vertalingen en in alle prijsklassen, maar dat wil nog niet zeggen dat iedereen hier gebruik van maakt. Hoe breng je de Bijbel onder de aandacht van de mensen? Hoe zorg je ervoor dat ze ook ìn de Bijbel gaan lezen? Het Nederlands Bijbelgenootschap (NBG) houdt zich met deze vragen bezig.

Er is de laatste jaren veel informatie verschenen over geheime genootschappen. Toch bestaat er nog steeds veel onwetendheid over het doen en laten van de samenzweringen en hun uiteindelijke doel: de wereld voorbereiden op de komst van een ‘Wereldleider’.