Iedere keer als ik deze geschiedenis lees, verbaast het mij hoe een groot verschil er binnen een korte tijd kon ontstaan tussen het ‘Hosanna’ en het ‘Kruisig Hem’. Ik word echter ook bijna altijd bepaald door deze geschiedenis bij het woord ‘verwachting’, toen en ook nu, vandaag! Wat verwachten wij van de Here Jezus en waarom? En heel persoonlijk: Wat verwacht u nou in uw leven van de Here Jezus? Wat zou Hij moeten doen in uw leven? Welke gebeden zou Hij eigenlijk moeten beantwoorden? Welke dingen zouden eigenlijk door Zijn ingrijpen moeten worden veranderd? Of verwachten wij niets meer en hebben we ons neergelegd bij de feiten dat we moeten leren leven met een God die onzichtbaar is en Zijn werk in het verborgene doet?

Laten we eens kijken naar wat de discipelen en de mensen in Jeruzalem verwachtten toen Jezus zittende op een ezelsveulen de stad binnenkwam…
We gaan de verhalen van de intocht die in de Bijbel staan wat vergelijken. We gaan zien waar de Bijbelschrijvers hun accenten legden. We lezen met name de beschrijving van Jezus' intocht in Jeruzalem in het Mattheüs- en Lukasevangelie (Matt. 21:1-10 & Luk.19:28-44).

De verwachting van de discipelen en de mensen in Jeruzalem

Mattheüs beschrijft dat de stad Jeruzalem in rep en roer was (:vs. 10). Als antwoord op de vraag: “Wie is dit?” riepen de mensen: “Dit is de profeet, Jezus, van Nazaret in Galilea…” En daar had iedereen wel van gehoord. Maar als Hij werkelijk een profeet was ging Hij misschien, net als de profeten uit het Oude Testament, aankondigen dat God in hun lot een keer zal brengen. Misschien zou Hij zelf verandering brengen in hun levensomstandigheden. Misschien zou Hij hen redden uit de macht van de Romeinen die het land, Gods land, Israël bezet hielden.
Lukas schrijft in vers 37: "Toen Hij nu reeds dichterbij kwam, aan de glooiing van de Olijfberg, begon de gehele menigte der discipelen vol blijdschap God te prijzen, met luider stem, om al de krachten, die zij gezien hadden." Deze grote groep van volgelingen prijzen de Here Jezus om al de krachten die zij gezien hadden. Zij waren getuigen geweest van spectaculaire genezingen, van wonderbare broodvermenigvuldigingen en voor enkelen van bijzondere veranderingen in de natuur, zoals het stillen van een storm op het meer. Misschien zouden nu in Jeruzalem al die krachten zich ook gaan manifesteren. Misschien zou dat zelfs leiden tot een verandering van macht. Misschien zou Jezus als de Koning Zijn troon gaan opeisen. Maar het zou misschien al voldoende zijn als die of die genezen zou worden van die jarenlange ernstige kwalen. In ieder geval steeg de opwinding. Johannes beschrijft dat er een groep mensen aanwezig was bij de opwekking van Lazarus uit de doden. Er staat in Johannes 13, vers 17: "De schare dan, die bij Hem was geweest, toen Hij Lazarus uit het graf geroepen en hem uit de doden opgewekt had, getuigde daarvan. Daarom ging de schare Hem ook tegemoet, omdat zij gehoord hadden, dat Hij dit teken gedaan had."

De mensen, met name de volgelingen van Jezus, hadden dus grote verwachtingen van de Here Jezus. De discipelen die het dichtst bij Jezus waren geweest herinnerden zich bovendien dat Hij bij deze intocht een profetie vervulde. Bij nadere bestudering van deze profetie begrijpen we wellicht waarom ook zij torenhoge verwachtingen hadden ten tijde van deze intocht.

De profetie van Zacharia

De profetie die Jezus vervulde vinden we in Zacharia 9:9. Wanneer we het verband lezen van deze profetie, zien we waarom de menigte van de discipelen zulke hoge verwachtingen had van Jezus. Er staat immers geschreven dat de koning van Israël, hier genoemd ‘Uw Koning’ tot hen zou komen. En Hij komt Jeruzalem binnen. En precies zoals het meer dan 500 jaar daarvoor was voorspeld kwam deze profetie uit. Jezus komt de stad binnen en Hij komt op een ezelsveulen. Als dit de vervulling is van deze profetie, waarom zou de rest van de profetie dan niet in vervulling gaan? Wat staat er namelijk nog meer geschreven in Zacharia 9? Een paar teksten:

Vers 10 Hij zal de volken vrede verkondigen… Zijn heerschappij zal zich uitstrekken van zee tot zee en van de Rivier tot de einden van de aarde (lett. land)

Door Zijn komst zal Hij gaan regeren vanuit Jeruzalem. En Zijn macht zal in de eerste plaats zichtbaar worden in het land Israël. De geografische aanduidingen in dit vers lijken te duiden op de grenzen van het land, zoals het ooit eerder aan Abraham is beloofd. Nog nooit in de geschiedenis heeft Israël dit land daadwerkelijk in bezit gehad. We proeven de verwachting dat met deze intocht ook een omwenteling zou gaan komen in Israël. Het is niet zo vreemd om dan te bedenken dat de Romeinen plaats zouden moeten maken voor de Vredevorst.
Vers 16 Zo zal de Here hen te dien dage verlossen…
Bevrijding, verlossing, beschutting, bescherming, terugvergadering uit alle volken; het zijn allemaal uitdrukking die we vinden in de hoofdstukken na Zacharia 9:9.
Aangezien Efraïm met name genoemd wordt als stam, kan dit nog niet hebben plaatsgevonden, want ten tijde van Zacharia was deze stam verstrooid onder de volken. Dus de beloften die er worden gegeven in deze hoofdstukken van Zacharia zijn toekomstig.
De discipelen dachten daarom dat deze beloften nu in vervulling zouden gaan.

Teleurgesteld in de verwachtingen

Het is echter opmerkelijk wat de Here Jezus gaat doen na deze intocht. Vanaf dit hoofdstuk vinden we tot aan de kruisiging geen wonder meer. Als de Here Jezus geliefd had willen worden bij de inwoners van Jeruzalem, dan had Hij ook daar moeten rondgaan en allen genezen die tot Hem zouden komen. Hij doet dit niet. Integendeel, Hij maakt zich impopulair door naar de tempel te gaan en de economie te verstoren door als een rechter en uitvoerder van het oordeel de tempel te reinigen. Daarmee raakte hij een pijnlijke plek; de geldzucht. Want Hij mag dan wel de heerschappij overnemen van de Romeinen, maar de heerschappij over de besteding van het geld is verboden terrein voor Hem. Zo joeg Hij de mensen tegen zich in het harnas. Ik zou zeggen: een slechte P.R.!

Ook naar de discipelen toe wordt hij steeds concreter als het gaat om zijn aanstaande dood. Hij spreekt niet over de heerlijkheid van een machtige Koning - het is opmerkelijk dat het woord ‘zegevierend’ niet wordt aangehaald door de evangelisten – nee, Hij spreekt over Zijn lijden (Matt.26:1,2).
Ook doet Hij er niets aan om de leiders van het volk voor zich te winnen. Steeds als zij met Hem in discussie gaan, legt Hij de ik-gerichtheid van deze leiders bloot. En dat doet pijn. Daarmee wekte Hij de woede op van deze leiders, die meenden op te moeten komen voor God door Jezus te beschuldigen van godslastering (Matth. 26:3,4). Zijn intocht in Jeruzalem leidde tot Zijn kruisiging. De woorden ‘Hosanna’ werden ‘Kruisig Hem!’ Zo werden één voor één de discipelen teleurgesteld in hun verwachtingen. En zij lieten Hem vervolgens allemaal alleen in de dagen van Zijn lijden.

Wat verwachten wij nu van de Here Jezus?

Wij kunnen ook zitten met teleurstelling in verwachtingen. Verwachtingen die zijn ontstaan door het lezen van de Bijbel. We lezen over grote dingen die Jezus gedaan heeft. We lezen van wonderen en tekenen. We lezen van concrete leiding in de levens van mensen. We lezen over beantwoorde gebeden. En iedere keer zouden we ons af kunnen vragen: Hoe zit dat bij mij?
- Als Hij doden kan opwekken, zal Hij ons of mijn kind ook wel kunnen genezen? Waarom gebeurt dit niet?
- Als Hij wil dat alle mensen behouden worden, waarom wordt mijn ongelovige partner dan eerder afkeriger van het geloof dan ontvankelijker? Ondanks mijn dagelijkse gebeden?
- Als Hij daadwerkelijk de Vredevorst is, waarom nemen de oorlogen in de wereld eerder toe dan af?
- En waarom komt er geen oplossing voor mijn innerlijke nood? Er staat dat ik Hem mag aanroepen in de dagen der benauwdheid en dat Hij mij dan zal antwoorden. Waarom ervaar ik de antwoorden dan niet?

Lijden onder Zijn verborgenheid

Wat betreft de breuk in de profetie zoals wij die vinden in Zacharia moeten we luisteren naar de uitspraken over Jeruzalem van de Here Jezus.
In Mattheüs 23:37 staat: "Jeruzalem, Jeruzalem, dat de profeten doodt en stenigt wie tot u gezonden zijn, hoe dikwijls heb Ik uw kinderen willen vergaderen, gelijk een hen haar kuikens onder haar vleugels vergadert, maar gij hebt niet gewild."
De Here zag het hart van Jeruzalem. En Hij wist dat ze Hem zouden verwerpen. Hij zag in hen de onwil om Hem de Koning van hun hart te maken. Zij wilden Hem wil de heerschappij geven over de Romeinen, maar niet over hun eigen hart.
In Lukas 19:41 staat: "En toen Hij nog dichterbij gekomen was en de stad zag, weende Hij over haar en zeide: of gij ook op deze dag verstond wat tot uw vrede dient; maar thans is het verborgen voor uw ogen."

De werkelijke vrede is niet de afwezigheid van de Romeinen in het land, maar de vrede van het met God verzoend zijn. De vrede van een persoonlijke relatie met God door Zijn Zoon Jezus Christus. En Jeruzalem heeft het niet verstaan. Men bleef volharden in ongeloof.
Daardoor is de vervulling van heel het profetisch Woord aangaande het herstel van Israël, in de vervulling van al Gods heilsbeloften, uitgesteld tot de tijd dat Israël Hem wel zal erkennen als Heer en Koning van hun hart. Dan zal Hij daadwerkelijk als Koning gaan regeren. We zien echter in het boek Handelingen dat Jezus zich daadwerkelijk gaat verbergen voor Zijn volk. Hij gaat na de kruisiging en de opstanding terug naar de hemel. Toen is de tijd van de verborgenheid aangebroken.

In zekere zin lijden ook wij nu onder die verborgenheid van God. We kunnen Hem niet zien. Hij is onzichtbaar. We zien dikwijls niet goed wat Hij doet en daar worstelen wij mee.
We zien geen zichtbare regering van God op aarde. Daarom is er ook zoveel anarchie in deze wereld. Misschien is dat soms ook wel in ons hart.
We zien dikwijls ook geen machtige wonderen gebeuren. Hoewel ze wel voorkomen, lijkt het toch dikwijls eerder bij anderen te gebeuren, dan bij ons.
Wij zien ook geen directe bestraffing op verkeerde gedachten, gevoelens en daden. Zouden we daarom soms volharden in zonden?
En daarbij hebben wij soms ook allerlei verkeerde ideeën over God. Als wij ons echt gaan toewijden aan Hem, zal Hij ons door Zijn regels het leven dan niet onmogelijk maken?

De vervulling van alle beloften

Toch is het maar net waar we onze ogen op richten. Door het aanvaarden van de Messias in de dagen van Zijn wederkomst, zal Israël zien dat alle heilsbeloften toch in vervulling gaan. Het zal hun stoutste verwachtingen overtreffen. Met Zijn wederkomst wordt Jezus weer zichtbaar en zal Gods heerlijkheid zich gaan openbaren. Wij mogen dit alles weten op grond van het Woord.

• Daarin lezen we dat ook wij tot heerlijkheid zullen komen, echter wel door lijden heen. - Daarin lezen wij dat wij hoop mogen blijven koesteren. Eens zal de vervulling komen van onze verlangens.
• Daarin lezen we dat de Here Jezus nu voor ons de hoop mag zijn. Christus in ons, de hoop der heerlijkheid, zegt Paulus.
• Daarin lezen wij hoe wij vrede kunnen ontvangen in ons hart, hoe wij volharding leren in geloof, hoe wij verlost worden van schuld en schuldgevoelens, hoe wij blijdschap mogen leren oefenen vanwege de vreugde die nog voor ons ligt.

En soms, als knipogen uit de hemel, maken we wel een wonder mee, zien we plotseling een stuk leiding van God, blijkt dat onze partner wel een keer wil praten over het geloof en ervaren we vrede in ons hart. Maar misschien hebben we dan geleerd dat het niet gaat om de dingen die God allemaal doet in ons leven, maar om wie Hij wil zijn voor ons; de Koning van ons hart!