Alle artikelen

Vier bijbelgedeelten in het Oude Testament spreken over de komende Messias als de Spruit. Zij verwijzen naar de Here Jezus Christus als de vier-voudige Erfgenaam en laten op glorieuze wijze zien wie Hij werkelijk is. Zij corresponderen ook met de vier verschillende manieren waarop de Here Jezus aan ons in de Evangeliën wordt voorgesteld.

De verandering in de bediening van de apostel Paulus aan het einde van het boek Handelingen was de voorbode van een nieuwe orde van dingen, die volgde op de terzijdezetting van Israël en het uitstel van het Koninkrijk.

Een bekende bijbelleraar werd een paar jaar geleden in een tv-programma verzocht te reageren op de vraag welke rol God speelde in het overlijden van de engelse prinses Diana. Zijn impulsieve antwoord zou mijn antwoord geweest kunnen zijn. Hij zei: "Zou het iets te maken kunnen hebben met een dronken chauffeur die 140 km. per uur reed?" In dat ene antwoord zat de vraag verborgen: Kan een mens sterven vóór zijn tijd? Is onze sterfdag exact bepaald? Waar liggen onze verantwoordelijkheden over onze ‘tijden’? Of ligt alles al vast in een strak schema dat God in de hemel voor ons heeft liggen? Hier volgen een paar notities.

De Kerstdagen liggen al in het verschiet. Veel wordt dan gezegd en geschreven over de Here Jezus Christus. Sommigen spreken over ‘een goed mens’, anderen over ‘de Christus-figuur’. In talrijke bewoordingen worden vele visies op zijn persoon gepresenteerd. De enig juiste visie is uiteraard wat de Bijbel zegt over Hem. In Titus 2;13 spreekt de apostel Paulus bijvoorbeeld over "onze grote God en Heiland, Christus Jezus...".

Het is belangrijk het historische aspect van de vier Evangeliën en het boek Handelingen te (h)erkennen. Om het Woord der Waarheid recht te (kunnen) snijden (zie 2 Tim.2:15 SV), moeten we beseffen dat de geschiedenis, zoals opgetekend in de Evangeliën en Handelingen, niet alleen de verwerping, het verraad en de kruisiging van Christus beschrijft, maar ook de verwerping van het Koninkrijk en het getuigenis van de Heilige Geest.

Er bestaan in Israël maar liefst zeven verschillende groeperingen die zich met de herbouw van de Tempel bezig houden. Deze groepen hebben zich verenigd in een Stichting genaamd "The United Associaton of Movements for the Holy Temple". Eén van de grootste voorvechters voor de bouw van de derde Tempel is Gershon Salomon, oprichter en leider van een groep die zich noemt de "Getrouwen van de Tempelberg" (Ne’emanee Har ha-Bajit). Zij vinden dat de islamitische heiligdommen moeten verdwijnen zodat de Tempelberg opnieuw aan de God van Israël kan worden toegewijd. Door de wijding van de Tempelberg zal God tot Zijn doel komen met Israël, zo menen zij.

Tot op de dag van vandaag is de Bijbel het meestverkochte of verspreide, en vooral het meestgelezen Boek. Overal ter wereld bevinden zich mensen, die regelmatig in de Bijbel lezen. Mensen uit verschillende culturen, van verschillende rassen, in verschillende rangen en standen, worden geboeid door de Bijbelse boodschap.

Wie aan verlossing denkt, zal hier doorgaans slechts positieve gedachten bij hebben. In Zacharia 13 wordt echter een keerzijde beschreven. Er zal ook bloed vloeien en er zullen mensen sterven, voordat Israëls verlossing kan ontvangen. Dit lijkt haaks te staan op het wezen van God, van Wie gezegd wordt dat Hij barmhartig en liefdevol is. Toch blijkt door de (bijbelse) geschiedenis heen dat de mens Gods goedheid pas werkelijk kan gaan zien nadat hij leed en lijden heeft doorstaan. Daarnaast toont de wereldgeschiedenis dat beëindiging van bezetting en onderdrukking in de regel slechts met krachtig ingrijpen kan worden bewerkstelligd.

De satan komt in de Bijbel veelvuldig aan de orde als tegenspeler van God. Hij staat tegenover God en wordt zelf als 'god' aangeduid, bijvoorbeeld in 2 Korintiërs 4:4 waar Paulus hem de 'god dezer eeuw' noemt, de god van deze aioon. Satan is een belangrijk wezen met veel macht en autoriteit. Zijn invloed in de wereld en het mensdom is aanzienlijk. Hij is de overste van allerlei machten en krachten, de kosmokraten van deze aioon, oftewel: de "wereldbeheersers dezer duisternis" (Efe. 6:12).

Paulus' leven en werk eindigde in gevangenschap te Rome. In die tijd schreef hij een aantal brieven, waarin hij o.a. het (grote) geheimenis bekend mocht maken. Hij beschouwde dat als een groot voorrecht, want het ging daarbij om de 'onnaspeurlijke rijkdom van Christus'. Wat betekent die verborgenheid en hoe is die boodschap destijds ontvangen?

In deze artikelenserie wordt een aantal inleidende opmerkingen met betrekking tot de zevenentwintig boeken van het Nieuwe Testament gegeven. Om de bijbellezer te helpen meer zicht te krijgen op de bedoeling die de Heilige Geest met de verschillende boeken en brieven van het Nieuwe Testament heeft.

Gelovigen zijn als hemelburgers uitgezonden in de wereld om daar te leven voor God! Het leven van Gods kinderen op aarde is dan ook vervuld van de "dienst" aan God. Immers, de bekering heeft ertoe geleid, dat wij hier nu zijn om de levende en waarachtige God te dienen. Wij zouden niet meer voor onszelf leven, "maar voor Hem, Die voor ons gestorven is en opgewekt" (2 Kor. 5:15).

De satan komt in de Bijbel veelvuldig aan de orde als tegenspeler van God. Hij staat tegenover God en wordt zelf als 'god' aangeduid, bijvoorbeeld in 2 Korintiërs 4:4 waar Paulus hem de 'god dezer eeuw' noemt, de god van deze aioon. Satan is een belangrijk wezen met veel macht en autoriteit. Zijn invloed in de wereld en het mensdom is aanzienlijk. Hij is de overste van allerlei machten en krachten, de kosmokraten van deze aioon, oftewel: de "wereldbeheersers dezer duisternis" (Efe. 6:12).

Wie verlost wordt uit onderdrukking, zal doorgaans een besef van bevrijding kennen wat blijdschap teweegbrengt. Zo is dit niet voor Israël, laat Zacharia 12 zien. De HERE zal hen verlossen van hun vijanden. Maar deze betoonde genade brengt slechts rouwklacht bij hen. Niet omdat zij ontevreden zijn over het werk van de HERE, maar omdat zij door Gods goedheid bepaald worden bij hun eigen ongehoorzaamheid. Gods verlossing opent hun ogen voor wie zij aan het kruis gehangen hebben, namelijk de Christus. Zij hebben hun Zoon en Verlosser, Die slechts liefde en barmhartigheid wilde brengen, omgebracht. Zo toont dit gedeelte dat het licht van Gods genade de menselijke zondigheid en beperktheid, voordat het deze wegneemt, eerst uitvergroot om de mens des te meer te leren zich van God afhankelijk op te stellen.

Paulus' leven en werk eindigde in gevangenschap te Rome. In die tijd schreef hij een aantal brieven, waarin hij o.a. het (grote) geheimenis bekend mocht maken. Hij beschouwde dat als een groot voorrecht, want het ging daarbij om de 'onnaspeurlijke rijkdom van Christus'. Wat betekent die verborgenheid en hoe is die boodschap destijds ontvangen?

In aansluiting op het vorige artikel moet de conclusie zijn dat de kerk het geen haar beter doet dan Israël destijds, terwijl God zoveel meer geopenbaard heeft. In feite heeft God alles gezegd, Zijn Woord is compleet. En wat doen we ermee? We hanteren het niet zoals het moet, op een enkele uitzondering na.We gaan op de plaats van God zitten: we weten het zelf wel!

In deze artikelenserie wordt een aantal inleidende opmerkingen met betrekking tot de zevenentwintig boeken van het Nieuwe Testament gegeven. Om de bijbellezer te helpen om meer zicht te krijgen op de bedoeling die de Heilige Geest met de verschillende boeken en brieven van het Nieuwe Testament heeft.

Als iemand u zou vragen welk Bijbelvers begint met: "Want alzo lief heeft God de wereld gehad…" dan zou u hem waarschijnlijk wijzen op Johannes 3:16. U zou dat vers kunnen opzoeken in de Bijbel en het hem laten lezen.

Alles wat gedurende de periode der Handelingen gebeurde en verkondigd werd, was reeds in grote trekken gekend door Mozes en de profeten. Deze periode had moeten leiden tot het Koninkrijk op aarde. Israël had zich tot zijn Messias moeten keren en zo moeten komen tot nationale wedergeboorte. Dit was het doel van de bediening der twaalf apostelen der besnijdenis.

Zacharia 11 toont ons een troosteloos dieptepunt in Israëls historie en toekomst, en daarmee tegelijkertijd ook een dieptepunt in het wereldgebeuren. Want door Israël moet het heil tot de wereld komen en als hen het heil ontbreekt, wat rest er dan nog voor de wereld? Zij zijn als slachtschapen gesteld en ook hun Leidsman ten leven treft een zelfde lot; verkocht voor de prijs waarmee de dood van een slaaf werd vergoed. Toch moet dit intense lijden en deze ongerechtigheid onder ogen gezien worden. Want pas als men dat doet, kan er ruimte ontstaan voor Gods allesomvattende genade. Dan kan zelfs een slachtschaap hoop hebben!

Het woord ‘tongen’ is een wat onduidelijke vertaling van het Griekse woord ‘gloossa’ wat met zowel ‘taal’ als ‘dialect’ vertaald kan worden. Een eenvoudige definitie: het spreken in tongen is het spreken in vreemde talen die men van tevoren niet geleerd heeft. We zien dit spreken voor het eerst in Handelingen 2:1-13. In de talen van de daar aanwezige Joden en jodengenoten spraken de apostelen over de grote daden van God.

We hebben gezien dat Adam (en in hem de gehele mensheid) de heerlijkheid van God, waarmee hij bekleed was, is kwijtgeraakt. Wat bleef is vergankelijke heerlijkheid, die niet in het graf meegenomen kan worden, vergelijkbaar met die van bloemen, zoals 1 Petrus 1:24 zegt: "want alle vlees is als gras, en al zijn heerlijkheid (SV des mensen) als een bloem in het gras; het gras verdort, en de bloem valt af."