Alle artikelen

Evenals andere getallen speelt ook het getal 10 in de Bijbel een rol. Van Genesis tot Openbaring komen we met regelmaat de '10' tegen, soms letterlijk als getal of aantal, soms in het verborgene als getalswaarde van de Hebreeuwse letter 'Jod'. Boeiend om te zien hoe ook dit getal een plaats heeft in Gods Woord en een getuigenis in zich draagt van de Goddelijke Auteur!

Bloedige oorlogen, rampen, ongelukken, hongersnoden, racisme, terorrisme... noem het maar op. Dagelijks wordt ons wel iets van ellende gebracht in kranten, op radio en televisie. Het houdt niet op! Zo lijkt het tenminste. En de prangende vraag is dikwijls: 'Waar is God en waarom laat Hij deze dingen toe?'

Enige tijd geleden werd ik sterk bepaald bij de vraag: "Waarom is het zo moeilijk om mij dagelijks even af te zonderen en God te ontmoeten?" Ik vond antwoorden in de Hebreeënbrief. Het zijn een aantal geestelijke lessen geworden.

In deze artikelenserie worden een aantal inleidende opmerkingen met betrekking tot de zevenentwintig boeken van het Nieuwe Testament gegeven. Om de bijbellezer te helpen meer zicht te krijgen op de bedoeling die de Heilige Geest met de verschillende boeken en brieven van het Nieuwe Testament heeft.

De Bijbel spreekt over rentmeesterschappen. Het gaat om taken die door God gegeven zijn aan (groepen van) personen en/of aan een heel volk, Israël. Zij beginnen, worden soms onderbroken, en eindigen. Er is daarbij ook sprake van 'tijden en gelegenheden', waarover God Zelf de beschikking houdt (Hand. 1:7).

De satan komt in de Bijbel veelvuldig aan de orde als tegenspeler van God. Hij staat tegenover God en wordt zelf als 'god' aangeduid (2 Kor. 4:4 'god dezer eeuw' ). Satan is een belangrijk wezen met veel macht en autoriteit. Zijn invloed in de wereld en het mensdom is aanzienlijk. Hij is de overste van allerlei machten en krachten, de kosmokraten van deze aioon, oftewel: de "wereldbeheersers dezer duisternis" (Efe. 6:12).

Eén van de belangrijkste figuren rond het lijden en sterven van de Here Jezus Christus is Judas. Hij bevond zich in de kring der Twaalven en behoorde dus tot de apostelen (= gezondenen). Zijn naam roept, veel meer dan Petrus en de anderen, nogal negatieve gedachten op. Is dat terecht? Wie was Judas precies? En... heeft hij Jezus wel verraden, zoals traditioneel wordt beweerd? Wat zegt Gods Woord zelf?

Is God aangewezen op onze hulp en liefde en lofprijs? Deze vraag roept de dieper liggende vraag op of God bepaalde dingen nodig heeft of niet. En zo ja, in welk opzicht?

Het is altijd erg moeilijk om gedachten en conclusies te trekken uit een tekst of tekstgedeelte, dat zomaar ergens uit zijn verband is gehaald. Als je vanuit zo´n tekst dan te snel gedachten uit of conclusies trekt, is de kans dat je zo erg tekort doet aan de bedoeling van de schrijver, heel groot. Dat geldt zeker voor het onderzoek van de Bijbel.

In deze gelijkenis tekent de Here Zijn eigen ervaring en die van zijn volgelingen bij de prediking van het Woord van God. Kort gezegd is de les van deze gelijkenis dat niet al het zaad wortel schiet en dat ook niet al het zaad, dat wel wortel geschoten heeft, vrucht draagt. Het gebrek ligt echter niet in het zaad, maar in de grond, waarop het zaad valt. Zo maakt de Here duidelijk dat het resultaat mede afhankelijk is van de geestelijke toestand van de hoorders.

‘Overwin de taalbarrière en kom in aanraking met het Origineel’, is de ondertitel van Scripture4all —de website van het interlineair Bijbel- en concordantie zoek- programma ISA (Interlinear Scripture Analyzer). Sinds de vrijgifte ervan op het internet gooit het hoge ogen zowel bij kenners als niet-kenners van de Bijbelse grondtalen.

De NBV heeft alle verkooprecords gebroken: meer dan vierhonderdduizend exemplaren. Voorwaar niet gering. Hopelijk gaan alle kopers hun pas verworven boek ook echt lezen! Niet alleen om er zomaar kennis van te nemen, maar vooral ook om het Woord van God (beter) te leren kennen.

De titel 'Knecht des HEREN' is vooral bekend vanuit de profetie van Jesaja. Daar zien we in verschillende hoofdstukken een beschrijving, waarin zonder al te veel moeite de Here Jezus Christus te herkennen is. Toch wordt de letterlijke titel 'knecht des HEREN' nergens voor Christus, maar slechts voor andere personen gebruikt! Maar in de teksten waarin zo'n persoon voor het eerst 'knecht des HEREN' wordt genoemd, ligt er telkens wel een opmerkelijk verband met onze Heiland.

De Bijbel spreekt over rentmeesterschappen. Voor velen zal dit niet direct een herkenning oproepen. Meer bekend is de benaming: bedelingen. Er bestaat zelfs een bedelingenleer. In deze verhandeling zullen we de teksten waar deze woorden voorkomen onderzoeken, om zo een visie te ontwikkelen met betrekking tot rentmeesterschappen en rentmeesters. Het zal dan blijken dat de Bijbel, in vergelijking met de bekende bedelingenleer, of het (ultra-) dispensationalisme, minder ver gaat in aantal bedelingen, maar meer diepgang vertoont in de beschrijvingen van, en de verschillen tussen, de bedelingen.

De profetie van Zacharia begon met het nachtgezicht van de Man op het rode paard, staand tussen de mirten. Deze Man, de Engel des HEREN, pleit voor Jeruzalem en de steden van Juda. Het is de HERE Zelf Die hierop toezegt dat Hij in erbarming tot Jeruzalem zal weerkeren en dat Gods steden zullen overvloeien van het goede. Aan het einde van de profetie is te zien dat Gods erbarming inderdaad gekomen is voor Jeruzalem en dat Gods steden vervuld worden met het goede. De dood en het verderf die Israël teisterden, maken plaats voor een altijd durende aanwezigheid van een leven in Gods heerlijkheid.

De satan komt in de Bijbel veelvuldig aan de orde als tegenspeler van God. Hij staat tegenover God en wordt zelf als 'god' aangeduid, bijvoorbeeld in 2 Korintiërs 4:4 waar Paulus hem de 'god dezer eeuw' noemt, de god van deze aioon. Satan is een belangrijk wezen met veel macht en autoriteit. Zijn invloed in de wereld en het mensdom is aanzienlijk. Hij is de overste van allerlei machten en krachten, de kosmokraten van deze aioon, oftewel: de "wereldbeheersers dezer duisternis" (Efe. 6:12).

Vier bijbelgedeelten in het Oude Testament spreken over de komende Messias als de Spruit. Zij verwijzen naar de Here Jezus Christus als de vier-voudige Erfgenaam en laten op glorieuze wijze zien wie Hij werkelijk is. Zij corresponderen ook met de vier verschillende manieren waarop de Here Jezus aan ons in de Evangeliën wordt voorgesteld.

In Lukas 2 wordt melding gemaakt van Simeon en Hanna, die het Kind Jezus mochten begroeten in de tempel. Van Hanna wordt expliciet mededeling gedaan van haar afkomst. Waarom wordt dat zo nadrukkelijk genoemd?

Inmiddels zijn er naar verluidt zo'n 300.000 exemplaren over de toonbank gegaan van de Nieuwe Bijbel Vertaling, kortweg NBV. Een regelrechte kaskraker dus. Als je let op de verkoopcijfers en het mediaoffensief ('heel Nederland moet de NBV lezen') zou je denken, dat eindelijk de ultieme, goed leesbare vertaling van het Woord van God het licht heeft gezien. Dat lijkt echter toch teveel van het goede. Een paar notities over het wel en wee van de NBV.

Het Goddelijk Woord, dat is God Zelf volgens Johannes 1, is vlees geworden en heeft onder ons gewoond. Paulus schrijft later, in Filippenzen 2: "...in Zijn uiterlijk als een mens bevonden...", hetgeen betekent, dat Hij zó is gezien en zelfs aangeraakt. Mensen hebben Hem gadegeslagen. Men is (oog)getuige geweest van de aanwezigheid van de Zoon van God, die in een menselijk lichaam, als Zoon des mensen op de aarde was en aldus het werk der verlossing tot stand gebracht heeft.

De Amerikaanse president George W.Bush zei tijdens de internationale APEC-top in Santiago Chili, dat het Iraanse regiem met vuur speelt. Iran staat onder grote internationale druk om te stoppen met het verrijken van uranium maar de islamitische republiek stelt dat het net als andere landen recht heeft op vreedzame nucleaire technologie.

Het laatste hoofdstuk van Zacharia, is gelijk ook het hoogtepunt van deze profetie. Hierin wordt namelijk de wederkomst van Christus beschreven. Aan dit hoogtepunt gaat wel een dieptepunt vooraf, te weten de belegering van Jeruzalem. Het zal een vreselijke tijd zijn. Maar juist temidden van die ellende is er verlossing en mag rouwbeklag in gejuich overgaan.