Ook Psalm 90 behoort tot het ´erfgoed´ van Israël. Er zit evenwel ook een mooie toepassing in voor de gelovige vandaag. Verlost van de macht van de zonde, trekt de gelovige door deze boze wereld als een pelgrim op weg naar de hemel, zijn thuis!

Psalm 90 behoort tot het vierde psalmenboek, dat correspondeert met het vierde boek van de Pentateuch: Numeri. Het thema is: De woestijn. De zondeval was niet alleen de val van de mens, het bracht ook het lijden in de wereld. De vloek raakte ook de aarde zelf, waardoor het paradijs werd gesloten en de aarde een woestijn werd. Eén van de gedachten in dit vierde Psalmenboek is dat er buiten de beloofde Koning en Messias geen hoop is voor de mens en de aarde. In de indeling wordt al zichtbaar wat in de geschiedenis van Israël zichtbaar is geworden en wat nog zichtbaar moet worden in de toekomst. Toen Israël door de woestijn trok verlangde het naar het land dat hen door God was beloofd. Zij verwachtten Kanaän. Uiteindelijk zal het volk in de toekomst uitkijken naar de beloofde Koning. In de terugkeer van Christus naar de aarde zal uiteindelijk ook de hele aarde weer gezegend worden. De aarde zal worden vernieuwd! Het kerngedeelte van de eerste groep in dit vierde deel is Psalm 94:1-7 met de vraag ‘hoe lang nog?’. Het kerngedeelte van de tweede groep is: Psalm 96:11-13 met de roep: ‘de Heere, Hij komt.’. In de derde groep is dit: Psalm 102:20-23 waar staat dat alle koninkrijken de Heer zullen dienen’ (Vergelijk Zacharia 14:7,17).
Psalm 94 staat in contrast met Psalm 103. In Psalm 94 zien we de aarde lijdend onder de heerschappij van de antichrist terwijl Psalm 103 de vreugde van de aarde beschrijft onder de heerschappij van Christus.
De vergelijking met Numeri betreft Israël. Verlost van de slavernij van Egypte, werd Israël een pelgrimsvolk dat door de woestijn moet trekken om naar het beloofde land te kunnen komen. Daarin ligt ook de toepassing voor de gelovige vandaag. Verlost van de macht van de zonde, trekt de gelovige door deze boze wereld als een pelgrim op weg naar de hemel; zijn thuis!

Het plan van God

Psalm 90 beschrijft vijf perioden in de geschiedenis van de mens. Schepping (vs. 2), de zondeval (vs. 3), de zondvloed (vs. 5), de woestijn (vs. 10) en het Koninkrijk (vs. 15,16). Het plan van God wordt in de Bijbel genoemd ‘Gods plan der eeuwen’ (Zie Efeziërs 3:11 - We moeten hier niet lezen ‘eeuwig voornemen’ maar het voornemen (of plan) der eeuwen). Dit plan kent vijf perioden, maar lopen niet parallel met de vijf perioden in deze Psalm (Zie o.a. het boek ‘Gods plan van de eeuwen’ door A.A. Jongebreur). We leven nu in dat deel van Gods plan dat wordt genoemd: de tegenwoordige (boze) eeuw, hierna volgt de toekomende eeuw. Deze eeuw is boos omdat het onder de heerschappij staat van de god dezer eeuw: satan. De woestijnperiode voor de mens kenmerkt de tegenwoordige boze eeuw. We kijken echter uit naar het Koninkrijk dat gaat komen in de toekomende eeuw.

De ’Numeri’ van de psalmen begint met een ’woestijn’ gebed met het oog op Israëls jammerlijke falen. De trouw van de Messias is in tegenstelling met de nietswaardigheid van de mens. De ’eerste mens’ wordt vervangen door de ’tweede Mens’(1 Kor. 15:45-47), onder Wiens hand de wereld weer wordt hersteld. En dan niet alleen Israël, maar alle volken worden, zoals hier voorgesteld, gezegend door Christus, de komende Koning.

De eeuwige God en onze ´hier en nu´ mentaliteit

De eeuwigheid van God wordt uitgedrukt in de woorden ‘van geslacht tot geslacht’ en ‘van eeuwigheid tot eeuwigheid’. Te midden van de eeuwigheid, openbaart God zich aan de mens en kan de mens in Hem Zijn bescherming vinden. De eindige mens mag opgaan in de eeuwige God! Voorwaarde daartoe is echter geloof. De Heere Jezus heeft gezegd: “Wie gelooft, heeft eeuwig leven”.

Wij zijn vaak van die ‘hier en nu’ mensen. Wij zoeken hier en nu bevrediging van onze behoeften en verlangens. Wij zijn zo met ons heden bezig, dat wij niet beseffen dat dit heden maar een kort ogenblik is. We zouden onszelf de volgende vragen moeten stellen: In hoeverre is het heden belangrijk voor ons? Hoe komt het tot uiting in wat we willen bereiken in dit leven? Betrekken we de eeuwige God in onze plannen, omdat we zijn gemaakt om eeuwig in relatie met God te leven?

We kunnen ons leven in deze tegenwoordige wereld (eeuw) wel eens als saai ervaren. Charles Swindoll schrijft in een commentaar op Psalm 90 (Uit: Living Above the Level of Mediocrity):

“Psalm 90 is de enige Psalm die aan Mozes wordt toegeschreven (N.B. Wij geloven dat Psalm 91 ook door Mozes is geschreven-R.L.). Het is mogelijk dat hij ook andere Psalmen heeft geschreven, maar van deze weten we zeker dat Mozes de auteur is. Mozes – wat voor een mens was dat ook alweer? Voor de meeste mensen was hij een man van actie, een opvliegend leider, de gids bij de uittocht uit Egypte, ook duidelijk de man van de Wet.
Daarbij vergeten we gemakkelijk de monotone routine en sleur die hij ook heeft gekend. Tussen zijn veertigste en tachtigste levensjaar hoedde hij de kudde van zijn schoonvader in de woestijn. Na de uittocht leidde hij de Israëlieten voor nog eens veertig jaar door de woestijn. Ik zou zo zeggen dat hij alles al kende. Zelfde terrein, zelfde wereldje, zelfde route, zelfde chagrijnige mensen, zelfde negatieve vooruitzichten, zelfde klachten, zelfde ellendige weer, van alles hetzelfde! Het gebed dat hij schreef zou zijn manier kunnen zijn om er niet gek van te worden!
Vaak is het zo dat het probleem van verveling opduikt als wij ‘gek’ worden van de eentonige herhaling van gebeurtenissen … Hoe ga je daarmee om? We moeten aandacht schenken (zoals Mozes dat ook deed) aan de juiste zaken en aan de juiste vooruitzichten…
Ik onderzoek wel eens wat er in mij omgaat bij zulke worstelingen. Bijna zonder uitzondering stel ik dan vast dat de volgende drie gedachten door mijn hoofd spoken. Mijn eerste gedachte: Het leven is zo kort… Kijk eens naar het gebed van Mozes. Hij brengt een tweede gedachte naar voren die mij kwelt als ik me down voel: mijn zonden zijn zo duidelijk… Jazeker, het leven is kort. Jazeker, mijn zonden kan ik niet verstoppen… En als de gedachten nog niet moeilijk genoeg zijn, hier is een derde: mijn dagen zijn zo leeg… En toch… ‘Elke morgen schenkt Hij nieuwe weldaden (Klaagl.3:23), die mij weer voldoening geven, die mij weer vernieuwen… Wie Gods weg volgt, ontmoet kwaad en goed en God zorgt voor Zijn kinderen.”

De eindigheid van de mens

In de verzen 3-11 wordt een stukje geschiedenis van de mens verteld.

Vs. 3 Het wederkeren tot stof is het oordeel van God over de mens (Adam) die besloten zijn eigen weg te gaan en niet naar God te luisteren… (Gen. 3:19).
Vs. 4 De duizend jaar kunnen slaan op de eerste mens Adam. Hoewel wij ons van de lengte van zijn leven nauwelijks iets kunnen voorstellen, leefde hij na de zondeval nog 930 jaar. Hoewel hij dus zeer oud werd, is zijn leeftijd in het licht van de eeuwige God, maar één dag! Het is kort; gisteren, een kaarsje in de nacht!
Vs. 5, 6Hier gaat de geschiedenis van de mens in het plan van God verder. Het wegspoelen of overstromen slaat m.i. op de zondvloed. Voor de zondvloed was de mens in slaap gesust door zijn goddeloosheid en egoïsme. Ondanks de waarschuwingen van Noach, is de zondvloed hen overvallen als een nachtmerrie. Ook hierin wordt de vergankelijkheid van de mens uitgedrukt in een beeld: gras.
Vs. 7 Zo is bijna de hele mensheid vergaan door de toorn van God.
Vs. 8 De ongerechtigheid van het volk Israël, hun ongeloof en hun wantrouwen van God dat zich uitte in het luisteren naar de tien verspieders, werd hun voor ogen gehouden. Hun verborgen angsten en zonden kwamen aan het licht.

Zijn onze problemen dikwijls ‘reusachtig’ en zijn we niet geneigd God werkelijk te geloven in Zijn belofte dat Hij alles zal laten meewerken ten goede? Soms is het goed te kijken naar hoe het volk Israël een spiegel werd voorgehouden. Daarin kunnen ook wij ons spiegelen. Hoewel het oordeel van ons is weggenomen, komen we door ons wantrouwen niet altijd toe aan de zegeningen van het leven in Christus!

Vs. 9 Het ‘woestijn’volk Israël kon inderdaad spreken van hun ‘dagen’. Hun dagen waren letterlijk geteld. Iedere dag van hun leven kenmerkte zich door het feit dat het een oordeel van God was. In het kader vinden we een toelichting op de historische achtergrond van deze Psalm.
Vs. 11 Wie kent de sterkte van Zijn toorn? Wie weet hoe hij zal sterven in de woestijn? Hoe lang hij of zij nog mag blijven leven? Dit waren de vragen van het volk. Triest als we bedenken dat juist dit volk met het oog op het beloofde land is vertrokken uit Egypte!

Leren leven met de eeuwige God

In de toepassing van deze Psalm vinden we een aantal kernwoorden (onze dagen, uw knechten, onze werken). In een structuur ziet dat er zo uit:

a.      (:12)   Onze dagen
b.      (:13)   Uw knechten
a.      (14,15) Onze dagen
b.      (:16)   Uw knechten
a.      (17)    Onze werken

Vs. 12 De toepassing begint met een gebed. Als wij ons realiseren dat ons leven maar kort is, is het zeer belangrijk dat we onze dagen goed gebruiken. Willen wij wijs worden? Willen wij leren van God? We kunnen slechts leren van Hem als wij ons laten onderwijzen door Zijn Woord. En wanneer we dat Woord weten te vertalen in de praktijk van ons leven, dan word we wijs!
Vs. 13 In deze woorden van het volk zal ook het gelovig nageslacht van Israël zich herkennen. Voor het volk toen was dit een gebed in een besef nooit het beloofde land te mogen ingaan. Hun enige verwachting was dan van een ander Koninkrijk. Hierin herkennen we de roep van het gelovig overblijfsel van Israël vlak voor de wederkomst van Christus!

Kennen we dit verlangen? Een verlangen naar de terugkeer van Jezus Christus? Ken je het gevoel wat ik wel eens omschrijf als ‘heimwee naar de hemel’? Of mag Hij nog wel een paar jaartjes wegblijven? Omdat ons leven wel eens daardoor verstoord kan worden…?? Denk hier eens over na!

Vs. 14, 15 God is een God van trouw. In Klaagliederen staat dat Zijn trouw iedere morgen nieuw is. Hij wil ons verzadigen met goedheid, zelfs al hebben we anders verdiend. Eens zullen we zien dat naar de maat waarin wij moeilijkheden hebben gehad op aarde, wij in de hemel heerlijkheid ontvangen!
Vs. 16 Het is zo belangrijk dat wij ons leven gaan afstemmen op Zijn doelstellingen. Opdat dat zichtbaar mag worden in ons leven.
Vs. 17 Zo lang de komst van de Here Jezus nog uitblijft, mogen we ons koesteren in Zijn liefde en de werken doen die Hij voor ons heeft klaarliggen. Deze werken zullen een stukje hemel op aarde kunnen brengen.

God is eeuwig en wij zijn maar ‘gras’. Wij zijn echter heel belangrijk ‘gras’. Hij maait ons niet weg. Wij mogen bestaan voor Hem en in Hem. Laten wij ons dan ook niet als onbelangrijk gras gedragen, maar ons leven afstemmen op Gods doelen!