Symbool

De berg dankt zijn naam aan z'n olijfbomen. De afstand vanaf de Olijfberg tot de oude stad is precies een zogenaamde "sabbatsreis". De Joden meenden uit o.a. Exodus 16:29 en Numeri 35:5 te kunnen afleiden, dat men op de sabbat een kleine afstand lopend mocht afleggen. Men stelde deze afstand op 2000 el!
Vanaf de Olijfberg kijk je zo op de oude stad en de tempelberg... op Sion!
Deze berg is nauw verbonden met de (heils)geschiedenis van Israël al was het alleen maar vanwege de naam. De Israëlieten worden gezien als de takken, die geënt zijn op de edele Olijf, een type van Abraham (c.q. Christus).
De Olijfboom is een altijd-groene-boom (d.i. een beeld van permanent leven) en heeft een oliegehalte van iets meer dan 30 procent. De vruchten zijn zgn. steenvruchten: eerst groen, later donkerblauw of donkergroen.
De oogst van de vruchten kan in oktober beginnen, in de 7e maand, Tisri (september/oktober). Dit is de maand waarin de Here Jezus geboren is en waarin de laatste 3 feesten des HEREN (Lev.23) gevierd werden met als hoogtepunt: het Loofhuttenfeest. Dit feest is een beeld van het Messiaanse Rijk, dat begint bij de (weder)komst van Christus (op de Olijfberg).
De oogst-maand brengt ons dus bij de Koning en Zijn Koninkrijk, en dat is ook de belangrijkste betekenis van de Olijfberg: symbool van de Koning der Joden en Zijn Rijk.

David

De 1e keer, dat wij de Olijfberg tegenkomen in de Bijbel is in het Oude Testament, en wel in de geschiedenis van (hoe kan het anders) de eerste koning van Israël, die een beeld is van Christus: David, zie 2 Samuël 15.
David moest vluchten voor zijn eigen zoon, Absalom, die een samenzwering had opgezet tegen de koning van God!
In vers 30 lezen wij: "David nu besteeg de helling van de Olijfberg, en weende onder het voortgaan, het hoofd omhuld en barrevoets; en allen die bij hem waren, hadden het hoofd omhuld en trokken al wenende voort."
Op dit punt in de geschiedenis is David een machtig type van Christus in Zijn verwerping door het volk van Israël. De Koning trok wenend over de Koninklijke berg! Toch was dit wenen niet het einde voor David. God bevestigde zijn koningschap naar Zijn belofte! Later wordt Absalom gedood en keert David terug, zie 2 Samuël 19:15.
In 2 Koningen 23:13 zien we, dat (een deel van) de Olijfberg ook nog met een andere naam werd aangeduid: Mashith (Statenvertaling), oftewel: de berg der Verwoesting (NBG) of: corruptie.
Hier maakte koning Salomo offerplaatsen voor vreemde goden. De grote hervormer, koning Josia, haalde later de afgodsbeelden omver en reinigde de plaatsen om ze aan God te wijden.

Intocht

David trok dus eens wenende over de Olijfberg, omdat hij verworpen was door Israël.
Vele honderden jaren later rijdt Iemand op een ezel in de richting van Jeruzalem. Het is de grote Koning van Israël: de Here Jezus Christus.
Volgens Mattheüs 21 gingen de discipelen voor Hem uit en riepen: “Hosanna, de Zoon van David, gezegend Hij, Die komt in de Naam des HEREN…” (Ps. 118:25-26) Hier: DE GELIEFDE.

Het is een uitermate belangrijke dag in de (heils)geschiedenis van Israël, bij ons bekend als de ‘Palmzondag’. Deze dag is de vervulling van profetie: (Daniël 9:26 en) Zacharia 9:9 (Let op de scheiding tussen vs. 9 en 10).
We lezen erover in Lukas 19. Als de Koning aan de glooiing van de Olijfberg komt beginnen de discipelen God te prijzen om de gezegende Koning.
De Farizeeën willen hen daarvan weerhouden, maar de Heiland antwoordt: "Ik zeg u, indien deze zwegen, zouden de stenen roepen”. Zó belangrijk is deze dag!
En dan lezen wij: "En toen Hij nog dichterbij gekomen was en de stad zag, weende Hij over haar, en zeide: Och, of gij ook op déze dag vestondt wat tot uw vrede dient; maar thans is het verborgen voor uw ogen." (vs. 41 en 42) En dan voorzegt de Heiland verwoesting en benauwdheid! De Meerdere van David besteeg de Olijfberg en ging al wenende voort, wetende, dat Zijn verwerping verwoesting zal betekenen: de berg der Verwoesting!
In het verslag van Mattheüs lezen we dat de Here Jezus na Zijn intocht de tempel binnenging en het ‘rovershol’ reinigde. De volgende dag sprak Hij een vervloeking uit over een vijgeboom, die alleen bladeren had en geen vrucht droeg.
In Mattheüs 24 vinden we de Here met Zin discipelen gezeten op de Olijfberg, waar Hij de bekende ‘rede over de laatste dingen’ uitspreekt. De Olijfberg was voor de Heiland een bekende plek, waar Hij regelmatig naar toe ging (zie Lukas 22:39).

Op de helling van de Olijfberg bevond zich een plaats met de naam: "Gethsemané", hetgeen betekent: oliepers.
Er schijnt een werktuig gestaan te hebben voor het persen van olijven om daaruit de olijfolie te verkrijgen. Welnu, in de hof van Gethsemané werd de Here Jezus ‘uitgeperst’. Olie is in de Bijbel ook een beeld van de Heilige Geest. In Hebreeën 9:14 staat, dat Christus "…door de eeuwige Geest Zichzelf als een smetteloos Offer aan God gebracht heeft..."
De Heer is in alle opzichten gehoorzaam geweest en heeft alle drinkbekers geledigd, ook ‘deze beker’ (Luk.22:42) in de hof, waar Hij ‘dodelijke’ angsten moest doorstaan, waardoor Zijn zweet als bloeddruppels werd. Hij gaf Zich volkomen over aan de wil van God... en dat heeft Hem alles gekost!

Toekomst

Na Zijn volbrachte werk en Zijn opstanding uit de dood heeft de Here Jezus 40 dagen lang met Zijn discipelen gesproken over het Koninkrijk Gods en toen verliet Hij de aarde... vanaf de Olijfberg. En dan krijgt de Olijfberg naast de historische, ook een profetische betekenis in verband met de belofte van Zijn wederkomst, in het bijzonder voor Israël om Zijn Koninkrijk op te richten.
Over die toekomst had de Heer al gesproken op diezelfde Olijfberg in zijn bekende ‘rede over de laatste dingen’ (Matt.24,25).
Daar blijkt, dat Zijn komst de ‘voleinding der wereld’ zal zijn. ‘Wereld’ is hier de vertaling van ‘aioon’. Dit begrip wordt ook wel weergegeven door het woord "eeuw", zoals bijvoorbeeld in 2 Korinthe 4:4 waar de satan genoemd wordt: de ‘god dezer eeuw’. Het gaat om de wereld, zoals die nu (nog) bestaat, waarvan satan de overste is. Die wereld/eeuw eindigt straks in de tijd van de Grote Verdrukking, het herstel van land en volk van Israël, de oprichting van het Koninkrijk der hemelen, het oordeel over de volkeren der aarde, uitlopend in de 1000-jarige binding van de satan (Openb. 20).
Kortom: het is de tijd, waarin het profetisch Woord volledig wordt vervuld.
Daartoe zal de Here Jezus Christus lichamelijk op aarde verschijnen, in de eerste plaats voor het (overblijfsel van) Zijn volk. Zacharia heeft dat reeds voorzegd in hoofdstuk 14: "...Zijn voeten zullen te dien dage staan op de Olijfberg, die vóór Jeruzalem ligt aan de oostzijde..." (vs. 4) Deze gebeurtenis zal niet onopgemerkt blijven, maar gepaard gaan met grote kracht, waardoor aarde zelfs zal scheuren: "...dan zal de Olijfberg middendoor splijten, oostwaarts en westwaarts, tot een zeer groot dal..." Wonderbare dingen staan er te gebeuren, en het komt steeds dichterbij...!
Zoals eens David bij de Olijfberg stond en al zijn volgelingen een vluchtweg uit Jeruzalem wees (om te ontkomen aan de tegenstander, Absalom), zo zal er in de toekomst een vluchtweg ontstaan door de Olijfberg heen, als vluchtweg voor het overblijfsel in Jeruzalem. Het volk wordt verzameld in de woestijn en zal daarna terugkeren om in het land te wonen.

Dit is allemaal nog toekomst! Vandaag is God (nog) bezig met de uitroeping van de Gemeente, het Lichaam van Christus. Een geweldig geheimenis is daarin geopenbaard (Vgl. Efe.3:9). De Gemeente zal (lichamelijk) op de plaats van bestemming worden gebracht, de hemel, waarmee Gods werk in deze "tussen-tijd" beëindigd is.
Dat is ónze hoop, want wij zijn burgers van een Rijk in de hemelen en verwachten daaruit de Here Jezus als Verlosser. Ons leven is thans nog verborgen in God en wij zien uit naar de (spoedige) openbaring van Christus, Die ons leven is. Als Hij verschijnt zullen ook wij met Hem verschijnen in heerlijkheid (Kol.3). Maranatha!