Stilte en rust

We leven in een wereld, die bol staat van onrust, om honderden redenen. Overal klinken geluiden. We moeten "rennen, vallen, opstaan en weer doorgaan"! Alles raast om ons heen. Is het even stil in huis dan doen we gauw de radio, CD, DVD, computer of de TV aan. Het lijkt wel of de mens tegenwoordig niet meer tegen de stilte kan. Bovendien, op alle mogelijke manieren kun je je tegenwoordig ontspannen. Dagelijks worden ons vele cursussen aangeboden, die ons beloven dat we rust zullen vinden, stil kunnen worden. Je kunt gaan trainen om jezelf terug te vinden, ontspanningstechnieken gaan beoefenen. Je kunt geld uitgeven om je innerlijk onder controle te krijgen, enz., enz.
Wat ik zo vreemd vind, is dat zelfs vele christenen op die manier bezig zijn rust te vinden. Maar dan denk ik, waarom gaan we niet naar Hem toe, Die ons gemaakt heeft? Wie weet er beter hoe we in elkaar zitten dan onze Schepper? Je doet Hem toch alleen maar veel verdriet als je Hem passeert? Daarnaast mis je zelf zoveel; Hij wil je zoveel geven, genade op genade! Zoek het toch in de Bijbel, het Woord dat jouw Heer je heeft gegeven. Sterker nog: Hij IS het levende Woord. Ga naar Hem toe en vind echte, ware, diepe rust!

Mozes

Als de strijdwagens van Farao achter Israël aanzitten, dan staat er in de Bijbel: "Toen werden de Israëlieten zeer bevreesd en schreeuwden tot de HERE." (Exod. 14:10) Geen wonder, vóór Israël lag de Schelfzee, achter hen komt Farao eraan. Ze kunnen geen kant uit! Van binnen en van buiten onrust! "Had ons in Egypte gelaten", zeggen ze tegen Mozes, "laat ons met rust." (Exod. 14:12) Maar ze hebben helemaal geen rust, ze staan bol van de onrust! Begrijpelijk. Dan komt de Here met de woorden: "Ik zal voor u strijden en gij zult stil zijn." (Exod. 14:14). We kennen het verhaal. Met ingehouden adem kijkt Israël toe wanneer de HERE ingrijpt. Hier zijn geen woorden voor en "het volk vreesde de HERE en geloofde." (Exod. 14:31) Wat een Heer, hé? De Here IS er en het wordt stil, van binnen en van buiten!

Jezus

In Marcus 6: 6b-13 stuurt de Here Jezus zijn 12 discipelen er, twee aan twee, op uit om de Joden te gaan vertellen dat "het Koninkrijk der hemelen nabij is gekomen" (Matt. 10:7) Ze krijgen macht om doden op te wekken, onreine geesten uit te drijven, melaatsen te reinigen en zieken te genezen (Matt. 10:8). Helemaal vol van wat er gebeurde, komen ze later bij de Here terug. Begrijpelijk. Hoe vaak kunnen wij niet slapen als we ergens vol van zijn? Je kunt zelfs van fijne, bemoedigende dingen zó vol zijn, dat je onrustig bent! Jezus zegt dan tegen zijn discipelen: "Komt hier en gaat met Mij alleen naar een eenzame plaats en rust een weinig." Mooi hé, vindt u niet? Wat kent de Here ons toch goed. Vergeet niet dat Hij onze Schepper is! Hij IS er en het wordt stil, van binnen en van buiten!
Godsdienstige mensen zijn met van alles en nog wat bezig. Juist onder christenen zie je zo vaak dat we elkaar van alles en nog wat opleggen en bovendien regelmatig met twee maten meten. In Jezus’ dagen was dat niet anders. ‘Schriftgeleerden’ zeggen hoe je moet leven en doe je anders, dan vlieg je eruit. De Here Jezus zegt van die Schriftgeleerden: "Zij binden zware lasten bijeen en leggen die op de schouders der mensen, maar zelf willen zij ze met hun vinger niet verroeren." Hijzelf is met ontferming over deze mensen bewogen. "Toen Hij de scharen zag, werd Hij met ontferming over hen bewogen, daar zij voortgejaagd en afgemat waren, als schapen die geen herder hebben." (Matt. 9:36) Verschrikkelijk! Dan komt onze Heiland: "Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; neemt mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen; want mijn juk is zacht en mijn last is licht." (Matt. 11:28-30) Wat een Heer, hé, vindt u niet? Hij is er voor een ieder die zijn vertrouwen op Hem stelt en het van Hem wil verwachten. Hij wil je graag stil maken, rust geven. Hij IS er en het wordt stil, van binnen en van buiten!

Paulus

Is dát niet hét wonder van Paulus’ boodschap in o.a. de Efezebrief? Hij IS er! Paulus vertelt daar iets wat tot dan toe verborgen was gebleven in God. Vanuit de gevangenis in Rome, waar hij voor de eerste keer gevangen zit, mag hij over deze dingen schrijven. Iedere gelovige maakt vanaf nú (dat is dus vanaf het moment dat Paulus in die gevangenis in Rome zit, 61/62 ná Christus) deel uit van het Lichaam, waarvan onze Heer Zelf het Hoofd is. Vroeger waren de heidenen "vreemdelingen en (hoogstens) bijwoners", nú "huisgenoten Gods." (Efe. 2:19) Vanaf nu mag je als gelovige weten dat je één bent met Christus Jezus, verbonden in dat éne Lichaam, die Nieuwe Mens. Door pure genade, alleen Zijn werk, zijn we niet alleen met Hem gestorven en met Hem begraven (Rom. 6:1-4), maar ook met Hem mede-levend gemaakt. Met Hem opgewekt. We hebben met Hem al een plaats gekregen in de hemelse gewesten (Efe. 2:5,6), de plaats waar Hij nu is. Bovendien zien we ook uit naar het moment dat we ook nog met Hem zullen opstaan! (Fillip. 3:10,11). Dan zijn we echt helemaal één met Hem! Wat een onbeschrijflijk wonder is dat, hé, vindt u niet?

Wat bijzonder dat je op deze woorden gewoon je hand mag leggen. Heer, dank U, het is zo, omdat U het zegt: "Vader, Ik bid voor hen; niet voor de wereld bid Ik U, maar voor hen, die Gij Mij gegeven hebt, opdat zij allen één zijn, gelijk Gij, Vader, in Mij en Ik in U, dat ook zij in Ons zijn." (Joh. 17:9,21)
Ja, het gaat ten diepste ons verstand te boven, het is té wonderbaar. Maar we zijn één met Hem, Hij zorgt voor ons. Iedere dag (en nacht) is Hij er. Zijn stroom van genade, liefde en kracht, die nooit opdroogt, geeft ons de moed om steeds weer, ja, zelfs in elke omzichtigheid, te zeggen: "Heer in U alleen vind ik rust, bij U word ik stil, U aanbid ik, ik geef mijzelf aan U volkomen!" Onrust maakt dan plaats voor diepe bewondering, verwondering en intense dank: ‘O Heer, hoe groot zijt Gij!’
Wonderlijk, hé? Hij IS er en het wordt stil, er is rust, van binnen en van buiten!