Psalm 41 is een zogenaamde Messiaanse psalm. Dit zijn psalmen die in belangrijke mate betrekking hebben op het werk en het leven van de Here Jezus Christus; zowel in Zijn hoedanigheid als mens, als van de verhoogde Christus, de Allerhoogste. Psalm 41 is - evenals vele andere psalmen - door David geschreven (vs. 1). De apostel Petrus noemt David een profeet (Hand. 2:30). Zijn psalmen moeten dus in eerste instantie niet zozeer gezien worden als persoonlijke ontboezemingen van David, waarin we onszelf soms kunnen herkennen, maar als profetie, als Woord van God, waardoor de psalmen ver uitstijgen boven de menselijke context: ze openbaren de gedachten en wegen van God. De Messiaanse psalmen zijn dus profetieën, die in het bijzonder handelen over de Here Jezus Christus in al Zijn aspecten (de Schriften zijn het die van Mij getuigen, Joh. 5:39) en over Israël. Ze gaan niet over de Gemeente, het Lichaam waarvan Christus het Hoofd is. Hierover werd pas door Paulus geschreven en was dus op het moment dat de psalmen geschreven werden verborgen (Efe. 3:9). We gaan vers voor vers door Psalm 41.