Bijbelmagazine
Zie je de man zitten? Glaasje bier in zijn hand. En met weer een illusie armer. Op de achtergrond zingt een mannenstem: “Eén keer trek je de conclusie, vriendschap is een illusie, vriendschap is een droom; een pakketje schroot met een dun laagje chroom.” En hij geeft ‘m gelijk.
De gemeente, een plaats van vriendschap
Als wij de mensen in de straat vragen wat het eerst bij hen opkomt wanneer zij het woord ‘kerk’ horen, dan is dat beslist niet het woordje ‘vriendschap’. Hoe komt dat toch? Omdat mensen in een kerk of gemeente, net als in de wereld, hun hart niet meer durven openen. Bang om beschadigd te worden. En ook dikwijls niet zonder reden. En omdat mensen denken dat de kerk een plek is waar het in de eerste plaats gaat om het volgen van de juiste rituelen. Niet direct een plek om feest te vieren. En toch zou een kerkgemeenschap boven alles moeten weten wat vriendschap is, omdat Jezus een keer heeft gezegd dat wij Zijn vrienden zijn!
Als Jezus ons dus Zijn vrienden noemt, heeft Hij er verstand van. Dit betekent dat ook Zijn Woord, de Bijbel ons vertellen kan wat vriendschap is.
1. Vriendschap in de Bijbel
Wie wijs wil worden in vriendschap, zoekt een boek waarin vele spreuken voorkomen. Spreuken die bij ons misschien op een tegeltje worden geschreven in plaats van in ons hart. In die spreuken van het boek Spreuken vinden we een paar eigenschappen van een vriend:
a. Een vriend heeft altijd lief (Spreuken 17:17a)
b. Een vriend is aanhankelijk (Spreuken 18:24)
c. Een vriend durft te confronteren (Spreuken 27:6)
2. De gemeente: een plaats van vriendschap met God
De gemeente is een plaats waar de vriendschap met God een sleutelrol heeft in het ontstaan van vriendschappen onder elkaar. In de Bijbel worden een aantal mensen vrienden van God genoemd. We gaan zien waarom:
a. Abraham: door zijn geloof en vertrouwen (Jakobus 2:23)
b. Mozes: door zijn openheid (Exodus 33:11)
c. Lazarus: door zijn gastvrijheid (Johannes 11:11)
Daarnaast worden wij vrienden van God genoemd. Omdat de Here Jezus Zijn hart voor ons heeft geopend en ons zeer vertrouwelijk alles bekend heeft gemaakt wat er is in Gods hart (Johannes 15:15). We zullen die vriendschap ervaren als wij luisteren naar Zijn Woord (:14). Let wel, die vriendschap is begonnen op het niveau van ons zondaar zijn; maar het kenmerk van de Here Jezus was dat hij een vriend werd genoemd van hoeren, zondaars en tollenaars!
De gemeente is dus een plek waar geloof en vertrouwen kan groeien in een liefdevolle God. De gemeente is dus een plek waar men leert open te worden voor God.
De gemeente is ook een plek waar mensen zich thuis zouden moeten voelen. Een plek van welkom: hier is het goed. De gemeente is boven alles een plek waar we Gods vergeving kunnen ervaren en doorgeven.
3. De gemeente: een plaats van vriendschap met elkaar
Als ik denk aan het begrip ‘vriendschap’ denk ik aan delen. Jetty en ik waren enige tijd terug op een vriendenweekend ter ere van een 25-jarig huwelijk. Wat ik zeer kenmerkend vond was dat deze vrienden altijd hun leven hebben gedeeld met anderen. We hebben een heerlijk weekend gehad, met een lekker zwaar biertje, een kostelijk wijntje, een open haard, een prachtige omgeving, een heerlijke Bourgondische maaltijd, een pianist met lekkere jazzachtige muziek. Maar boven alles de saamhorigheid van samen afwassen, de boel opruimen, andere gasten verwelkomen. Het was een heerlijk warm bad dat weekend in een koude wereld.
Feitelijk zou de gemeente ook zo’n gevoel moeten geven. Feitelijk zou de gemeente of kerk een voorsmaak moeten geven van de hemel. Een klein sprookje:
Een gemeente is dus een plek waar je leert te delen:
a. Delen in vreugde (Lukas 15:6)
b. Delen in verdriet (Job 2:11)
Toch kan dat alles tegenvallen. Als we in het delen van vreugde en verdriet niet meer gericht zijn op Gods vriendschap, dan wordt de gemeente een sociale zelfhulppraatgroep waar we elkaar ook diep kunnen verwonden. Ook dat gebeurde in het leven van Job. Zijn vrienden hadden geen antwoord op het grote lijden dat hem was overkomen. Dus gingen ze hun eigen antwoorden maar geven. Ondanks de roep om ontferming (19:21), bespotten ze hem (16:20). Feitelijk toonde Job aan dat hij een ware vriend was door voor hen te bidden (42:10).
Laten wij ons leren oefenen in oprechte vriendschap. Leer mensen te vinden met wie je leven en hart kan delen. Mensen bij wie je jezelf durft te zijn. Mensen die je niet willen veroordelen, maar wel durven te confronteren. Mensen die je opbouwen om meer op God gericht te zijn. Mensen in wie je de Here Jezus ontmoet.
Maar, vergeet nooit dat je zelf ook zo’n mens kunt worden…
Ik wil dit artikel eindigen met een gedichtje dat ik als tiener al heb geschreven in een periode dat ik verlangde naar een vriend of vriendin waar ik helemaal mijzelf kon zijn:
