Milieu
Het woord duurzaam(heid) is vandaag niet meer weg te denken uit de dagelijkse vocabulaire. Alles moet duurzaam zijn. Het begrip duurzaam c.q. duurzaamheid kent diverse definities, afhankelijk vanuit welke discipline het wordt gebruikt. In 1987 heeft de VN-commissie Brundtland de volgende definitie van ‘duurzame ontwikkeling’ gegeven: “Een ontwikkeling die aansluit op de behoeften van het heden zonder het vermogen van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen”.
Ook wordt het wel zo omschreven: ‘Duurzaamheid is de eigenschap van een systeem dat productief en divers blijft, terwijl de benodigde hulpbronnen in stand blijven’. Komt ongeveer op hetzelfde neer.
Kortweg: zodanig omgaan met hulpbronnen en grondstoffen, dat ze nog heel lang mee kunnen. Niks mis mee dus. Daarbij komt, dat het gebruik ervan zo min mogelijk een belasting moet zijn voor het milieu, de leefomgeving.

De omgang met het milieu is al heel lang een item van onderzoek en discussie. Bekend is de Club van Rome, die in 1972 een rapport uitbracht met als titel: ‘Grenzen aan de groei’. In het rapport werd gesteld dat, als de westerse maatschappij in hetzelfde tempo bleef consumeren, de rek er binnen honderd jaar uit zou zijn.
In de aanloop naar dit rapport verscheen op 31 augustus 1971 een artikel in NRC, getiteld: ‘Ramp bedreigt de wereld’. Schrijver A. de Kool begon het stuk met de woorden: “Als alles en iedereen doorgaat op de manier waarop dat nu gebeurt, dan komt er binnen enkele tientallen jaren een geweldige catastrofe.”
Een dag later, op 1 september 1971, kwam De Haagse Post met een artikel van de bekende W.L. Brugsma, met een nog dreigender toonzetting. Hij schreef onder meer: “Als we niet ingrijpen, ontstaat binnen vijftig jaar de chaos, de catastrofe, de door de technologische geïndustrialiseerde vooruitgangsmaatschappijen zelf gegenereerde Endlösung voor de mensheid.”
(Het woord Endlösung staat voor het plan van de Nazi’s eertijds om de Joden uit te roeien- Red.)
Grote woorden, dreigende taal. We zijn nu bijna vijftig jaar verder en de mensheid bestaat nog steeds.
Grappig: In het eerder genoemde rapport van de Club van Rome werd berekend dat er rond 2040 zo’n 14 miljard mensen zouden zijn, 28 miljard rond 2070 en liefst 56 miljard in 2100.
Toe maar. Momenteel zijn er zo’n 7,5 tot 8 miljard mensen en de verwachting van de VN in 2017 was, dat rond 2023 de grens van 8 miljard wordt doorbroken, rond 2037 die van 9 miljard, rond 2055 die van 10 miljard en op de langere termijn, rond 2087, mogelijk die van 11 miljard. Bron: nidi.nl

Klimaat
Dreigende taal dus en verontrustende cijfers. Het valt te begrijpen dat allerlei mensen daar nerveus van worden. Inmiddels gaat het niet meer alleen over het milieu, maar ook over de Climate Change, de klimaatverandering.
Zoals het verleden laat zien verandert het klimaat op gezette tijden, met warme en koude perioden. En de geschiedenis herhaalt zich, want net zoals de milieuproblematiek, wordt ook de klimaatverandering door velen als een groot probleem gezien, een bedreiging voor de mensheid, en dat volgens sommigen al op vrij korte termijn. Ook hier wordt de mens(heid) als de grote boosdoener beschouwt. Die veroorzaakt veel te veel CO₂ uitstoot, dat veroorzaakt weer opwarming, en daardoor een stijgende zeespiegel, enz. enz. U kent de riedel vast wel. Kortom, een levensbedreigende catastrofe dient zich aan en ‘we moeten er alles aan doen om de aarde te redden en op een fatsoenlijke manier doorgeven aan de volgende generatie(s)’. En het mag wat kosten ook. En… vooral Nederland moet -volgens een deel van de politici, beleidsmakers en wetenschappers- voorop lopen in de klimaatredding, terwijl de meest bizarre plannen op tafel komen.

Aarde
Nu gaan we in AMEN Bijbelmagazine ons verder niet mengen in de discussie over deze onderwerpen, hoewel het soms wel lijkt alsof het klimaat de nieuwe religie is. Je bent een gelovige of een ongelovige. Geef je geen onvoorwaardelijke support aan het ‘klimaatgeloof’, dan wordt je deelname aan de discussie niet gewaardeerd en soms niet getolereerd. Dat bleek onlangs nog uit een mededeling van de bekende nieuwssite Nu.nl, waarop de volgende mededeling te zien was (zie omcirkeling):

Er is dus zelfs niet eens meer een soort van gulden middenweg! En wat te denken van Paus Franciscus, die onlangs de gelovigen opriep om hun zonden tegenover het klimaat te belijden: “Als ik mensen te biecht ontvang, gebeurt het zelden dat iemand zijn zonde erkent dat hij de natuur, de aarde en de schepping geweld heeft aangedaan”, aldus paus Franciscus (Bron:HLN.be).
Naar aanleiding hiervan stuurde Dr. Jan van de Beek de volgende tweet de wereld in: “Het elfde gebod: Gij zult niets begeren dat CO₂ uitstoot. Noch een warm huis, noch een lange douche, noch een auto, noch een vliegreis, noch een huisdier, noch vlees, noch vis, noch iets dat CO₂ uitstoot, opdat de dagen dat gij droge voeten zult hebben, verlengd zullen worden” (@demo_demo_nl).

Goed, laten we de Bijbel erop naslaan. Natuurlijk is dat geen issue voor de meeste mensen, want wie gelooft er nog in God, als Schepper en Autoriteit. Vrijwel niemand heeft oog voor wat de Bijbel zegt. Voor ons als gelovigen echter is Gods Woord de maatstaf, de gids op ons levenspad: “Uw Woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad” (Ps. 119:105).
In de Bijbel wordt best wel veel gezegd over de aarde. Over het verleden, het heden en de toekomst.
We gaan in dit artikel geen diepgravende en uitgebreide studie doen, maar wat uitspraken lezen en overdenken.
Straks meer over de woorden duurzaam en duurzaamheid. Allereerst dit: de Bijbel zegt dat God hemelen en aarde gemaakt heeft (Gen. 1). En dat niet zomaar, Hij heeft daar een plan mee.
In Jesaja lezen we: “Want zo zegt de HEERE, Die de hemel geschapen heeft, die God Die de aarde geformeerd en haar gemaakt heeft. - Hij heeft haar gegrondvest, Hij heeft haar niet geschapen opdat zij woest zou zijn, maar Hij heeft haar geformeerd opdat men erop zou wonen: Ik ben de HEERE, en niemand anders” (Jes. 45:18).
Klare taal! De aarde is er ter bewoning voor de mens. Dat was zo en dat is nog steeds zo. David zegt in Psalm 24: “De aarde is van de HEERE en al wat zijn bevat, de wereld en wie er wonen.”
Met andere woorden, God is niet alleen de Schepper van de aarde, maar ook de Baas ervan. Het (voort)bestaan van deze aarde valt dus in de eerste plaats onder de verantwoordelijkheid van God.
Veel eerder, bij de verbondssluiting met Israël had de Heere God ook al gezegd: “…heel de aarde is van Mij” (Exod. 19:5).
God heeft de aarde gemaakt, de mens erop gezet en later de mensheid ingedeeld in volkeren (Gen. 10) en ga zo maar door. Door de eeuwen heen is de Heere dus altijd bezig geweest met de aarde en zij die erop wonen.
Bedenk dus:

God heeft een plan met deze aarde, en dat garandeert haar voortbestaan.

Dat is fantastisch om te weten, want als het van ons mensen afhankelijk was, zou je inderdaad somber kunnen worden.
En laten we eerlijk zijn: wist God niet dat de wereldbevolking zou toenemen? Natuurlijk wel. Sterker nog, Hij gaf Zelf de opdracht: “Wees vruchtbaar, word talrijk, vervul de aarde…”(Gen. 1:28, herhaald in Gen. 8:17).
Volgende vraag: Wist God niet dat de mensheid zich zou ontwikkelen en dat dit bepaalde problemen zou (kunnen) opleveren, bijvoorbeeld door industrialisering, e.d.? Natuurlijk wist God dat. Hij wist ook van tevoren dat de mens zich van Hem zou verwijderen in de loop der tijd, en zichzelf en zijn omgeving zou verontreinigen.
Heeft de Schepper van hemel, zee en aarde er nooit bij nagedacht dat de zeespiegel op enig moment wel eens zou kunnen gaan stijgen door opwarming of dat er ijstijden zouden komen waardoor de halve wereld zou bevriezen? Uiteraard wist God al deze dingen.
En weet dit: in zijn leven op deze aarde heeft de mens allerlei verantwoordelijkheden, bijvoorbeeld in de omgang met de medemens, het milieu en noem maar op. En God wist ook heel goed, dat er van die verantwoordelijkheden niet zo bar veel terecht zou komen. De apostel Paulus vat een aantal Oudtestamentische teksten samen en zegt: “Er is niemand rechtvaardig, ook niet één, er is niemand die verstandig is, er is niemand die God zoekt. Allen zijn zij afgedwaald, samen zijn zij nutteloos geworden. Er is niemand die goeddoet, er is er zelfs niet één (…) Vernieling en ellende is op hun wegen, en de weg van de vrede hebben zij niet gekend. De vreze Gods staat hun niet voor ogen” (Rom. 3:10 e.v.).
O ja, God wist (en weet!) het allemaal heel goed! En Hij weet ook, dat die mens niet in staat is de grote wereldproblemen die hij tegenkomt, en misschien deels zelf heeft veroorzaakt, adequaat op te lossen.
Net zo min is de mens in staat zijn eigen, individuele probleem op te lossen: de Bijbel zegt dat de mens een zondaar is en dus ook zondigt in de praktijk van het leven. God weet dat al vanaf het begin. Een groot probleem, want zonde en God, dat verdraagt elkaar niet, immers: “God is licht en in Hem is in het geheel geen duisternis” (1 Joh. 1:5). Paulus zegt het in Romeinen 3:23 zo: “Want allen hebben gezondigd en missen de heerlijkheid van God…”
En wat blijkt? De oplossing van dat probleem heeft God niet overgelaten aan de mens. Hij wist dat dat tot niets zou leiden. Jeremia zegt over Israël – en dat geldt eigenlijk voor elk mens: “Want al zou u zich met loog wassen en zou u zeep in overvloed gebruiken, uw ongerechtigheid blijft een vlek voor Mijn aangezicht, spreekt de Heere HEERE” (Jer. 2:22).
Nee, God heeft een andere, radicale oplossing gekozen: Hij gaf Zijn eniggeboren Zoon! Paulus schrijft: “Hem Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid van God in Hem” (2 Kor. 5:21). Daarin heeft God een allesomvattende oplossing gebracht voor het grootste probleem voor elk individu: vergeving en verlossing door het kostbare bloed van Christus! Over liefde gesproken…

Duizend jaren
Welnu, als het gaat om de onoverkomelijke problemen van het milieu en het klimaat, zal hetzelfde gebeuren. God heeft de mens in zekere zin voor een bepaalde tijd aan zichzelf overgegeven, met alles consequenties van dien (zie bijv. Rom. 1:18 e.v.). En ja, dat zou er in theorie toe kunnen leiden dat de mens zijn leefomgeving zodanig verknalt, dat het leven op aarde verziekt wordt. Maar de aarde zelf zal, hoe dan ook, blijven bestaan. God zal op Zijn tijd (d.i. de juiste tijd!) ingrijpen en het voortbestaan van de aarde en haar bewoners veilig stellen. Dat betekent niet dat er geen (natuur)rampen zouden (kunnen) plaatsvinden, dat er geen dreiging zou (kunnen) zijn, maar als het er echt op aan komt, zal de Heere God actie ondernemen.
Dus al die dreigende taal over het voortbestaan van de aarde, waarmee miljoenen mensen bang gemaakt worden, zijn holle klanken, want er wordt geen enkele rekening met God en Zijn Woord gehouden. Het is dan ook een schande dat christelijke politici zich net zo makkelijk mee laten slepen met de klimaathype en mede de gewone burger op kosten jaagt. In plaats van juist een ander geluid te laten horen, namelijk dat zorg voor het milieu e.d. goed is, maar dat men niet moet denken dat het voortbestaan van de aarde bedreigd wordt. En al helemaal niet dat de mens de aarde van de ondergang zou kunnen redden, of dat dit zijn verantwoordelijkheid zou zijn. Dit komt o.a. voort uit de gedachte dat de mens aangesteld zou zijn als rentmeester van God op aarde. 
Zoals gezegd: God heeft een plan met deze aarde en dat garandeert haar voortbestaan! De Heere God laat Zijn aarde niet kapotmaken door de eigengereide mens, zodat Zijn plannen in het water zouden vallen. Verre van dat.
Waar mensen beweren -en een klein meisje onder de spijbelende scholieren dat onlangs zei- dat deze aarde niet lang meer zal bestaan als we zo doorgaan, daar is de Bijbel duidelijk: deze aarde bestaat minimaal nog 1000 jaren! Geen enkele reden tot paniek dus. Het laatste Bijbelboek spreekt over de ontwikkelingen in de eindtijd. Zij vormen de inleiding tot de wederkomst van Christus. Er zullen nog heftige dingen plaatsvinden (zie ook Luk. 21:25-27). In Openbaring 20 staat te lezen dat op enig moment de huidige wereldheerser, satan, opgepakt en in de afgrond geworpen wordt “zodat hij de volken niet meer zou misleiden.” En dat voor een periode van 1000 jaren. De getrouwen zullen echter leven en “als koningen met Christus regeren, duizend jaar lang” (vs. 4). Dát is het plan van God!
Over die periode lezen we met zoveel woorden ook al in het Oude Testament. Israël zal worden hersteld als Gods volk en aangesteld worden als het hoofd der volken (Jer. 31:7). Jeruzalem zal de hoofdstad van de wereld zijn, van waaruit de volken worden bestuurd (Jes. 2:1-5). De Heere God zal de chaos waarin de mensheid uiteindelijk terechtkomt, aanpakken en de inwoners (en de leiders) der wereld via oordelen en gerichten leren wat gerechtigheid is (Jes. 26:9). Anders gezegd: Hij zal hen leren om Zijn wil te doen, zodat zij gezegend kunnen en zullen worden. Het zal een tijd zijn van vrede, sjalom, welzijn en harmonie.
Dat, en nog veel meer, heeft God in petto. Hij zal er dus over waken dat deze aarde, wat de mens(heid) ook uitricht, zal blijven bestaan.

Duurzaam
Via beloften van vrede en voorspoed komen we terecht bij het begrip ‘duurzaam’. De vraag was: Komt het woord duurzaam(heid) ook in de Bijbel voor? En zo ja, wat betekent het dan? 
Er zijn, afhankelijk van welke vertaling gebruikt wordt, diverse teksten waarin het woord voor komt.
Een paar voorbeelden:

• ^NBG 1 Samuël 2:35
  En Ik zal Mij een betrouwbaar priester aanstellen, die naar mijn hart en in mijn geest handelt en Ik zal
  voor hem een duurzaam huis bouwen, zodat hij te allen tijde voor het aangezicht van mijn gezalfde
  wandelen zal.
• ^HSV 2 Koningen 20:19
  Hizkia zei tegen Jesaja: Het woord van de HEERE dat u gesproken hebt, is goed. Hij zei ook: Is het niet
  zo, dat er dan duurzame vrede in mijn dagen zal zijn?
• ^HSV Spreuken 8:18
  Rijkdom en eer is er bij Mij, duurzaam bezit en gerechtigheid.
• ^HSV Spreuken 28:2
  Vanwege de overtreding van het land heeft het veel vorsten, maar door mensen met inzicht en
  kennis zal het recht duurzaam zijn.
• ^HSV Jeremia 14:13
  Toen zei ik: Ach, Heere HEERE, zie, die profeten zeggen tegen hen: U zult geen zwaard zien en honger
  zult u niet krijgen, maar Ik zal u een duurzame vrede geven in deze plaats.
• ^HSV Jeremia 33:6
  Zie, Ik ga haar herstel en genezing bevorderen, Ik zal hen genezen: een overvloed van duurzame
  vrede zal Ik hun bekendmaken.

Wat opvalt is dat het begrip duurzaam nergens gebruikt wordt in het kader van milieu of klimaat. Daar wordt in de Bijbel überhaupt weinig tot niets over gezegd. Kennelijk is dat voor God niet zwaarwegend. Voor Hem zijn andere dingen belangrijk. Neem nou Spreuken 8, waar de Wijsheid zegt: “Ik heb lief wie Mij liefhebben, en wie Mij ernstig zoeken, zullen Mij vinden. Rijkdom en eer is er bij Mij, duurzaam bezit en gerechtigheid. Mijn vrucht is beter dan bewerkt goud en dan zuiver goud, Mijn opbrengst beter dan het beste zilver” (Spr. 8:17-19).
Het gaat erom dat de mens zich richt op God, Hij is niet alleen de Schepper, maar ook de Verlosser en de Voleinder. Wie in geloof tot Hem nadert, zal rijkdom en eer verwerven, in geestelijke zin, duurzaam bezit en gerechtigheid. Die wordt omringd door Zijn liefde, mag leven uit Zijn genade, en zal vrede hebben. Die zal in de Bijbel Zijn wil en Zijn plan leren kennen. Die zal ontdekken dat Hij de Allerhoogste is en alle dingen in Zijn hand houdt. Zoals een lied zegt: ‘Hij zal nooit verlaten, wat Zijn hand begon’ (Opw. 44). Hij komt, dwars door alles heen, tot Zijn doel met Israël en de volken, met ons persoonlijk leven, en… met deze aarde.

Einde
Komt er dan nooit een einde aan het voortbestaan van deze aarde? Jazeker wel. Ook daarover lezen we in de Bijbel. Zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament wordt een geweldige belofte gegeven, namelijk dat de Almachtige op enig moment deze oude aarde en hemelen zal wegnemen en daarvoor in de plaats nieuwe hemelen en aarde zal maken, en die zullen voor altijd bestaan, om zo te zeggen: die zullen duurzaam zijn (zie Jes. 66:22 en 2 Petr. 3:13).
Johannes heeft dat al zien gebeuren en getuigt ervan in Openbaring 21: “En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan...” Alle ‘eerste dingen’ zullen eens voorbijgaan: tranen, rouw, jammerklacht, de dood, en noem maar op.
Nadat God eerst tot Zijn doel gekomen is met de huidige schepping en daarin Zijn vrede en heil zal openbaren, zal Hij tot Zijn eindbestemming komen in de nieuwe schepping: “En Hij Die op de troon zit, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw. En Hij zei tegen mij: Schrijf, want deze woorden zijn waarachtig en betrouwbaar” (Opb. 21:5).
Let op: ‘deze woorden zijn waarachtig en betrouwbaar’, evenals alle woorden van God. Gods Woord is de waarheid en je kunt er voor de volle honderd procent op vertrouwen, dat alles wat Hij zegt, ook zal gebeuren. Op Zijn tijd en op Zijn manier. Het is nog nooit anders geweest. Al die profetieën die honderden jaren eerder waren uitgesproken, over de komst en het lijden van de Messias, zijn letterlijk vervuld. Zo zal ook alles wat gezegd is over Zijn wederkomst en heerlijkheid tot in detail worden vervuld. Magistraal!

• “Want er zal een Twijgje opgroeien uit de afgehouwen stronk van Isaï, en een Loot uit zijn wortels zal vrucht voortbrengen. Op Hem zal de Geest van de HEERE rusten: de Geest van wijsheid en inzicht, de Geest van raad en sterkte, de Geest van de kennis en de vreze des HEEREN. Zijn ruiken zal zijn in de vreze des HEEREN. Hij zal niet oordelen naar wat Zijn ogen zien en Hij zal niet vonnissen naar wat Zijn oren horen. Hij zal de armen recht doen in gerechtigheid en de zachtmoedigen van het land zal Hij met rechtvaardigheid vonnissen. Maar Hij zal de aarde slaan met de roede van Zijn mond en met de adem van Zijn lippen zal Hij de goddeloze doden. Want gerechtigheid zal de gordel om Zijn heupen zijn, en de waarheid de gordel om Zijn middel. Een wolf zal bij een lam verblijven, een luipaard bij een geitenbok neerliggen, een kalf, een jonge leeuw en gemest vee zullen bij elkaar zijn, een kleine jongen zal ze drijven. Koe en berin zullen samen weiden, hun jongen zullen bij elkaar neerliggen. Een leeuw zal stro eten als het rund. Een zuigeling zal zich vermaken bij het hol van een adder, en in het nest van een gifslang zal een peuter zijn hand steken. Men zal nergens kwaad doen of verderf aanrichten op heel Mijn heilige berg, want de aarde zal vol zijn van de kennis van de HEERE, zoals het water de bodem van de zee bedekt. Want op die dag zal de Wortel van Isaï er zijn, Die zal staan als banier voor de volken. Naar Hém zullen de heidenvolken vragen. Zijn rustplaats zal heerlijk zijn” (Jes. 11:1-10).