Hooglied 2
De verzen 10-13 luiden als volgt:

• Mijn Liefste antwoordt en zegt tegen mij: Sta op, Mijn vriendin, Mijn allermooiste, en kom! Want zie, de winter is voorbij. De regentijd is over, helemaal voorbijgegaan. De bloemen laten zich zien op het land, de zangtijd is aangebroken, het koeren van de tortelduif wordt in ons land gehoord. De vijgenboom brengt zijn jonge vruchten voort, de bloeiende wijnstokken geuren. Sta op, Mijn vriendin, en kom, Mijn allermooiste!

In schitterende bewoordingen lezen wij hier over de geliefde, die zijn liefste tot zich roept en haar volmaakt. Het is niet moeilijk hierin een profetische heenwijzing naar het herstel van Israël te ontdekken.
De Geliefde spreekt tot Zijn liefste: 'sta op'. We denken aan Ezechiël 37, waar de HEERE spreekt en een dood volk tot leven komt. En ook aan de vele plaatsen in de Evangeliën en het boek Handelingen waar gezegd wordt "Sta op...!" En waarom zegt de bruidegom in Hooglied 2:10 "Sta op... kom"? In vers 11 wordt de reden gegeven: "Want... de winter is voorbij." De winter is een beeld van de dood. Na de winter komt de lente: het nieuwe leven komt tevoorschijn. De bloemen (beeld van de heerlijkheid) gaan bloeien. De bomen spruiten uit. Hier wordt gesproken over de vijgenboom als beeld van land en volk, de natie Israël. De Heere Jezus zei: "Kijk naar de vijgenboom en naar alle bomen..." Als de bomen uitlopen is de zomer nabij, oftewel: als Israël hersteld wordt, is het Koninkrijk van God nabij (Luk. 21:29-31).
De wijnstokken zullen bloeien. De Heere Jezus zei: "Ik ben de ware Wijnstok..." en sprak vervolgens over vruchtdragen. Als de HEERE Zich tot Israël begeeft en door Zijn Geest het hart van de Israëlieten verandert, zal er vrucht komen: "In de dagen die komen, zal Jakob wortel schieten, Israël zal bloeien en groeien en zij zullen het wereldoppervlak met vruchten vervullen” (Jes. 27:6).

Jeremia 31 
In vers 1-7 lezen we:

• "In die tijd, spreekt de HEERE, zal Ik al de geslachten van Israël tot een God zijn, en zíj zullen Mij tot een volk zijn. Zo zegt de HEERE: Het volk dat aan het zwaard ontkomen was, heeft genade gevonden in de woestijn, toen Ik op weg ging om hem, Israël, tot rust te brengen. Van verre tijden af is de HEERE aan mij verschenen: Met eeuwige liefde heb Ik u liefgehad, daarom heb Ik u getrokken met goedertierenheid. Ik zal u weer bouwen en u zult gebouwd worden, maagd Israël. Opnieuw zult u zich tooien met uw tamboerijnen, opnieuw zult u uittrekken in een reidans van vrolijke mensen. Opnieuw zult u wijngaarden planten op de bergen van Samaria: de planters zullen planten en de vruchten genieten. Want er zal een dag zijn dat de wachters zullen roepen op het bergland van Efraïm: Sta op, laten wij opgaan naar Sion, naar de HEERE, onze God! Want zo zegt de HEERE: Zing vrolijk over Jakob, met blijdschap! Juich om het hoofd van de heidenvolken! Laat het horen, prijs Hem en zeg: Verlos Uw volk, HEERE, het overblijfsel van Israël.”

Destijds kwam er een verbond tot stand bij de Sinaï, het (oude) verbond der Wet. Straks zal de maagd Israël opnieuw gebouwd worden, en zullen zij zich tooien met tamboerijnen en uittrekken in vrolijke reidans. Dat zijn elementen die te maken hebben met de bruiloft, de hereniging tussen de HEERE en Israël. Dat alles in het kader van het nieuwe verbond, waarover in vers 31 e.v. gesproken wordt: "Zie, er komen dagen, spreekt de HEERE, dat Ik met het huis van Israël en met het huis van Juda een nieuw verbond zal sluiten…"
In de verzen 32-34 kunnen we over dat nieuwe verbond lezen en zien dat in de toekomst de ongerechtigheid vergeven wordt en de zonde uitgedelgd, en dat zal betekenen dat Israël in een volkomen nieuwe relatie komt te staan met de HEERE. Het nieuwe verbond is een eeuwig verbond. Het oude verbond was tijdelijk, dat is verbroken. Dat verbond is tenietgedaan en het nieuwe verbond is tot stand gebracht en in Christus ook bevestigd en dat zal in de toekomst over Israël ook openbaar worden. Er zal een nieuwe verbondssluiting plaatsvinden en dat zal de hereniging tussen de HEERE en Israël betekenen!

Ezechiël 20
Hier wordt gesproken over de terugverzameling van de Israëlieten uit de volkeren. Dit sluit aan op de woorden van Jeremia, waar we lazen dat het volk dat ontkomen was genade vond in de woestijn. We lezen in vers 34-38:

• "Ik zal u uit de volken leiden en u bijeenbrengen uit de landen waaronder u verspreid bent, met sterke hand, met uitgestrekte arm en met uitgestorte grimmigheid. Vervolgens zal Ik u brengen in de woestijn van de volken en daar van aangezicht tot aangezicht een rechtszaak met u voeren. Zoals Ik met uw vaderen in de woestijn van het land Egypte een rechtszaak gevoerd heb, zo zal Ik een rechtszaak met u voeren, spreekt de Heere HEERE. Ik zal u onder de herdersstok doen doorgaan en u brengen in de band van het verbond. Ik zal van u uitzuiveren wie in opstand komen en wie tegen Mij overtreden. Ik zal hen leiden uit het land waar zij vreemdeling zijn, maar zij zullen op het grondgebied van Israël niet komen..."

Ook hier wordt de oude geschiedenis (de eerste keer) als model gezien voor de toekomst (de tweede en laatste keer). We lezen dus heel duidelijk, dat Israël eerst verzameld wordt in de woestijn en dat daar nog een gericht zal plaatsvinden waardoor de ongelovigen in de woestijn zullen vallen. Dat was in het verleden, bij de uittocht uit Egypte, ook zo. De ongelovige generatie is gevallen in de woestijn. De enigen die van de oude generatie overbleven om het land binnen te gaan, waren Jozua en Kaleb, twee van de twaalf verspieders. In de toekomst zal het eveneens zo zijn, dat er een oordeel zal plaatsvinden. De ongelovigen, de opstandigen, zullen uitgezuiverd worden, uitgeroeid uit het volk (vgl. ook Joh. 15:1-8 en Hand. 3:22-23).
Wat overblijft is een volk van louter gelovigen: dat is Mijn volk, Ammi! En dát volk zal dan vanuit de woestijn gebracht worden in het land, dat God beloofd heeft aan de Zijnen.
Hier wordt gesproken over de HEERE die een verbond zal aangaan met Israël en dat zal natuurlijk gebeuren in de Persoon van Christus. Want Hij is de Koning, Hij is de Zoon, die Zich openbaart en Hij is Degene die het vernieuwde Israël ook aan Zich zal verbinden in het kader van het nieuwe verbond. Als het zover is, heeft God ook een (woon)plaats, een huis, namelijk ‘het huis van Mijn Vader, met vele woningen’ (Joh. 14). De HEERE zal het land zo bewerken en opbouwen, dat het plaats biedt aan het volk van Israël en dat voor het volk zal zijn als de hof van Eden (zie Ezech. 36:35).
Een geweldige toekomst, want de Heer zal Zich openbaren en Hij komt eerst naar Jeruzalem: "Op die dag zullen Zijn voeten staan op de Olijfberg" (Zach.14). En wat zal Hij dan doen? Zijn eigen stad ontzetten van de vijand! Hij zal alle vijanden tenietdoen en de strijdboog verbreken. En Hij zal vrede brengen in het land. Hij zal Zijn grondgebied gereedmaken voor Zijn volk.

Hosea 2
Het verbond van de HEERE met Israël kan gezien worden als een huwelijksakte. Hosea spreekt met name over die relatie tussen de HEERE en Israël. Het gaat over Israëls verwerping en herstel. In hoofdstuk 2:13 lezen wij:

• "Daarom, zie, Ikzelf ga haar lokken, haar de woestijn in leiden, en naar haar hart spreken. Ik zal haar daarvandaan haar wijngaarden geven, en het Dal van Achor tot een deur van hoop. Daar zal zij zingen als in de dagen van haar jeugd, als op de dag dat zij wegtrok uit het land Egypte."

De dagen van de uittocht uit Egypte worden gezien als de 'jeugd' van Israël. In de toekomst zal Israël 'volwassen' zijn!
De HEERE zal Zijn huis, dat Hij voor Zijn vrouw (voor Israël dus) bereid heeft, klaarmaken om er in te wonen (vs. 17). Tenslotte zegt de HEERE: "Ik zal u voor eeuwig tot Mijn bruid nemen: ja, Ik zal u tot Mijn bruid nemen in gerechtigheid en in recht, in goedertierenheid en in barmhartigheid. In trouw zal Ik u voor Mij als bruid nemen; en u zult de HEERE kennen… En Ik zal haar voor Mij in de aarde zaaien en Mij ontfermen over Lo-Ruchama. Ik zal zeggen tegen Lo-Ammi: U bent Mijn volk, en hij zal zeggen: Mijn God!" (vs. 18-22).

Nieuwe Testament
In Johannes 2 lezen wij over het eerste teken dat de Heere Jezus doet: “En op de derde dag (opstanding) was er een bruiloft te Kana…” Alle 'ingrediënten' van het toekomstig herstel van Israël zijn in deze geschiedenis aanwezig. Dit teken laat zien, dat Heere zal voorzien in de nood, die er is (geen wijn: geen Geest). Het wijst vooruit naar het echte bruiloftsfeest dat plaats zal vinden, zoals in Openbaring 19 wordt beschreven: “Laten wij blij zijn en ons verheugen en Hem de heerlijkheid geven, want de bruiloft van het Lam is gekomen en Zijn vrouw heeft zich gereedgemaakt."
Israël zal overvloedig drinken van de goede wijn, die God voor het laatst heeft bewaard. Het zal de grote vreugde gaan beleven van het leven in de gemeenschap met de Heere te midden van en tot zegen voor de volkeren der aarde.

Foto: Bruiloft te Kana – Jan Swart van Groningen, ca 1550 (Rijksmuseum)