Bijbelmagazine
Nageslacht van de vrouw
Het eerste teken in de Dierenriem is de Maagd (Latijn: Virgo) die het beloofde nageslacht van de vrouw verkondigt. De profetie in Genesis 3:15 wordt ook wel de moederbelofte genoemd. Deze werd uitgesproken tot de slang: "En Ik zal vijandschap teweegbrengen tussen u en de vrouw, en tussen uw nageslacht en haar Nageslacht; Dat zal u de kop vermorzelen, en u zult Het de hiel vermorzelen". Met het oog op deze profetische aankondiging is de openbaring in de hemelen en die in de Bijbel ontworpen. Tevens is dit de basis van alle oude tradities en mythologieën, waarin vervolgens deze oorspronkelijke waarheid simpelweg is verdraaid.
Dierenriem
Natuurlijk kun je ook op een totaal verkeerde manier bezig zijn met de sterren, door niet Christus, maar de (zondige) mens daarin te zoeken. Zo wordt het ook dikwijls gedaan, denk aan horoscopen. We bevinden ons dan echter op geheel andere bodem, nl. die van de sterrenwichelarij of astrologie. Om de sterren te gebruiken als toekomstvoorspellers, etc., dat is occult en wordt in de Bijbel ook veroordeeld (zie bijv. Jes. 47:13,14). Ook waarschuwt Mozes het volk Israël om niet de hemellichamen zelf te aanbidden in plaats van ze te zien als tekenen (zie Deut. 4:19). De werkelijke geheimen van de sterren kunnen alleen door God geopenbaard worden (zie Dan. 2:27,28) en zijn de moeite waard om te onderzoeken!
Nu is de sterrenhemel verdeeld in groepen of beelden. In één jaar beschrijft de zon een baan langs de hemel en doorwandelt een 12-tal sterrenbeelden, de ´Zodiac´ of ´Dierenriem´ genoemd. De vraag is nu: wat is de eerste en wat is de laatste?
Door sommigen is beweerd, dat men moet beginnen bij het teken van de Ram en eindigen bij Vissen. De Ram wordt gezien in het voorjaar als de nacht en de dag even lang zijn (de zgn. ´voorjaarsevening´). Er is een tijd geweest, dat men, onder bepaalde volken, het jaar begon te tellen in het voorjaar. Maart was dan de 1e maand; we vinden dat nog terug in de namen van enkele maanden: Sept(7)ember (bij ons nu de 9e maand), Okto(8)ber, Nov(9)ember, Dec(10)ember. Januari is dan de 11e en Februari de 12e en laatste maand. Vandaar de vierjaarlijkse schrikkeldag aan het einde van deze maand.
Beter is het echter te beginnen met de Maagd en te eindigen met de Leeuw, ook Bijbels gezien.
Tussen twee haakjes: In de woestijn van Egypte is in de buurt van de piramide van Gizeh een beeld in de rotsen uitgehouwen, dat de naam ´Sphinx´ draagt, hetgeen ´aaneenvoegen´ betekent. Deze Sphinx is een figuur, samengesteld uit het hoofd van een vrouw (Maagd) en het lichaam van een dier, nl. een Leeuw! Het ´geheim van de Sphinx´ is dus de aanduiding van het begin en het einde van de Dierenriem!
Virgo is weergegeven als een vrouw met een tak in haar rechterhand en enkele aren in haar linkerhand, waarmee zij een tweevoudig getuigenis van de Komende geeft. De Hebreeuwse naam van dit teken is bethulah, hetgeen betekent: maagd; in het Arabisch: spruit, tak.
Maagd en tak staan met elkaar in verband, zoals in het Latijn: virgo betekent maagd en virga betekent tak (de Vulgata heeft in Jesaja 11:1 voor "Twijgje": virga). Een andere naam is sunbul, Arabisch voor korenaar.
In Genesis 3:15 wordt ze alleen als ‘vrouw’ genoemd, maar in latere profetieën wordt haar nationaliteit omschreven als van de stam van Israël, het zaad van Abraham, de lijn van David; verder moest ze maagd zijn. Er zijn twee belangrijke profetieën over haar en haar zaad / nageslacht. Eén daarvan is verbonden met de eerste komst, Zijn menswording: "Daarom zal de Heere Zelf u een teken geven: Zie, de maagd zal zwanger worden. Zij zal een Zoon baren en Hem de naam Immanuel geven" (Jes. 7:14, geciteerd in Matt. 1:23).
De andere is verbonden met Zijn tweede komst. Zijn lijden en de huidige tussenfase van Zijn afwijzing wordt daarin overgeslagen en er wordt onmiddellijk vooruitgezien naar Zijn komst in heerlijkheid en het Godsgericht: "Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn Naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst. Aan de uitbreiding van deze heerschappij en aan de vrede zal geen einde komen op de troon van David en over zijn koninkrijk, om het te grondvesten en het te ondersteunen door recht en gerechtigheid, van nu aan tot in eeuwigheid. De na-ijver van de HEERE van de legermachten zal dit doen" (Jes. 9:5 en 6, geciteerd in Luk. 2:11 en in 1:32 en 33).
Virgo bevat 110 sterren, namelijk één van de eerste magnitude (of helderheid; een maat voor de straling van een hemellichaam), zes van de derde, tien van de vierde, etc.
De Griekse dichter Aratus, ook wel Aratos van Celicie genoemd (315-245 v. Chr.) bezingt ze aldus:
Zoek de maagd onder Boötes voeten,
die in haar hand een glinsterende aar draagt.
Boven haar schouder beweegt een ster
in de rechtervleugel bovenmate helder;
Het rolt onder de staart en mag zich vergelijken
met de felle sterren die de Grote Beer beslaan.
Op haar schouder wordt een schitterende ster gedragen,
Eén omvat de cirkelende gordel van haar lendenen
Eén bij haar buigende knie; en in haar hand
schittert die fonkelende en gouden korenaar.
Spruit
De meest heldere ster in Virgo is een zgn. alfa-ster. De sterren worden weergegeven met Griekse letters en soms met nummers. α - alfa - duidt een ster aan van de eerste magnitude (= helderheid), β - beta - van de tweede, etc. Dit systeem is afkomstig van Johannes Bayer in zijn Uranometria uit 1603. 
De Virgo draagt een oude naam, die ons is overgeleverd in alle sterrenkaarten, die het Hebreeuwse woord tsèmech bevatten. Zij wordt in het Arabisch Al Zimach genoemd, dat betekent: tak, loot, uitspruitsel of spruit. Deze ster bevindt zich in de korenaar (die de Maagd in haar linkerhand houdt). Vandaar de moderne Latijnse naam, Spica, 'korenaar'. Deze naam heeft de oude naam bijna verdrongen. Hierdoor is de grote waarheid die in haar naam Al Zimach ligt, verborgen! Al Zimach (of tsèmech) voorspelde de komst van Hem, Die Zelf ook de naam Tsèmech zou dragen. We zien hetzelfde getuigenis van God in het geschreven Woord, waar deze naam viermaal met Hem in verband gebracht wordt.
Er zijn twintig Hebreeuwse woorden die met 'tak' vertaald zijn, maar slechts één daarvan (tsèmech) wordt exclusief voor de Messias gebruikt. In vijf teksten komt het woord voor, waarbij het telkens is vertaald met SPRUIT. Deze vijf teksten spreken op viervoudige wijze van de Messias (zie voor een mooie Bijbelstudie hierover het Morgenroodboekje De Spruit - ISBN 9789066944244). Elke tekst brengt Hem verder in verband met een speciaal getuigenis over Hem, opgetekend in de Evangeliën:
- "Zie, er komen dagen, spreekt de HEERE, dat Ik voor David een rechtvaardige SPRUIT zal doen opstaan. Hij zal als Koning regeren en verstandig handelen, Hij zal recht en gerechtigheid doen op de aarde" (Jer. 23:5; zie ook Jer. 33:15).
Het verslag van Zijn komst als Koning is geschreven in het Evangelie van Mattheüs, waar de HEERE zegt tot Israël: "Zie uw Koning" (Zach. 9:9; vgl. Matt. 21:9); - "... want zie, Ik ga Mijn Knecht, de SPRUIT, doen komen" (Zach. 3:8).
In het evangelie van Markus vinden we het verslag van de Knecht des HEEREN en Zijn bediening en we horen de stem des HEEREN zeggen: "Zie, Mijn Knecht" (Jes. 42:1); - "Zo zegt de HEERE van de legermachten: Zie, een Man - Zijn Naam is SPRUIT - zal uit Zijn plaats opkomen, en Hij zal de tempel van de HEERE bouwen" (Zach. 6:12).
In het evangelie van Lukas (de geneesheer) zien we hem voorgesteld als de Mens Jezus Christus en - "Op die dag zal de SPRUIT van de HEERE tot een heerlijk sieraad zijn, en de vrucht van de aarde tot trots en luister voor hen in Israël die ontkomen zijn" (Jes. 4:2).
Daarom is deze "SPRUIT", deze Zoon, de HEERE (Jahweh) Zelf; en zoals het verslag van Johannes laat doorklinken, horen we de stem uit de hemel zeggen: "Zie, Uw God!" (Jes. 40:9).
Ster van Bethlehem
Toen de Spruit geboren werd (uit de maagd) in Bethlehem, scheen er ook een ster. De "ster van Bethlehem" getuigde van de geboorte van de Messias. Als de wijzen uit het Oosten komen om Hem te zoeken, getuigen zij: "Want wij hebben Zijn ster in het Oosten gezien en wij zijn gekomen om Hem hulde te bewijzen" (Matt. 2:2). Zij wisten dus van Zijn geboorte en kennelijk ook nog wel meer, getuige de geschenken, die zij hadden meegebracht: goud (beeld van heerlijkheid), wierook (aanbidding, dienstbaarheid) en mirre (beeld van het lijden).
Heel opmerkelijk is, dat zij wel weten dát de Koning der Joden geboren is, alleen zij weten niet precies waar! Dat komen zij pas te weten als de Schriftgeleerden in Jeruzalem de profeet Micha citeren (Matt. 2:6). Hierin ligt een belangrijke les: de schepping (en dus ook de sterrenhemel) getuigt van Christus, maar om Hem echt te kennen heb je het Woord nodig!
Tenslotte komen zij bij Hem terecht van wie de sterren spreken, de Spruit, en brengen hem hulde als voorlopers van allen, die Hem later nog eer zullen bewijzen (zie o.a. Jes. 2:2,3 en Fil. 2:9-11).
Lees meer over dit onderwerp in het boek Het Getuigenis van de Sterren, E.W. Bullinger, Uitg. Everread.
Het Getuigenis van de Sterren
Dit is een opmerkelijk boek! Hoewel het boek voor de eerste maal reeds eind 19e eeuw in het Engels werd uitgegeven, heeft het nog niet ingeboet aan actuele waarde. Dit boek geeft een schitterende uiteenzetting van Bijbelse waarheden aan de hand van de sterren en de sterrenbeelden. Van deze waarheden getuigt God al eeuwenlang in Zijn schepping. David begint Psalm 19 met: "De hemel vertelt Gods eer, het gewelf verkondigt het werk van Zijn handen". Dit gaat verder dan te zeggen: 'Het feit dat er een hemel en een uitspansel is, zegt ons dat God bestaat'! Luisterend naar de stem van de hemelen en het uitspansel horen we iets over de eer van God en het werk van Zijn handen. Dit werk komt in het profetische heilsplan tot uitdrukking.
Door astrologie en horoscopen is een sluier komen te liggen over de werkelijke betekenis van deze hemellichamen. Wat met vele andere dingen het geval is, doet zich ook hier voor. De boze probeert op allerlei wijzen Gods openbaring te verstoren. Door de waarheid te verwarren of zelfs gelovigen er bang voor te maken! Met name dit laatste kunnen we betrekken op de sterren. Sprekend over de betekenis van sterren, worden onze gedachten al gauw gedreven in de richting van hoe er doorgaans over gepraat wordt. 'Je bezig houden met sterrenbeelden is occult', 'Horoscopen zijn uit den boze' en ga zo maar door. En natuurlijk: met zaken als astrologie willen wij niets van doen hebben; dat komt uit de koker van de tegenstander van God.
Vele christenen zetten om dit soort redenen echter meteen alles maar overboord en willen helemaal niets meer te maken hebben met sterren en sterrenbeelden.
Maar laten we dan toch vooral niet vergeten, dat het niet de duivel was, maar Gód Die ze geschapen heeft! Niet om er mee te doen wat de wereld om ons heen en de boze ermee doen, maar om Zijn eer te vertellen en het werk van Zijn handen te verkondigen.
Hij is het, Die de Mazzaroth (de tekens van de Dierenriem) op de juiste tijd doet opgaan en de Beer met zijn jongen bestuurt (Job 38:31; N.B.G.-'51-vertaling). Hij is het, Die Abraham opdroeg de sterren te tellen, wat Abraham niet kon, maar wat Hij wel kan: "Hij telt het aantal sterren, Hij noemt ze alle bij [hun] naam" (Ps. 147:4).
In de sterren wordt het complete profetische plan (met betrekking tot Israël en de volken) getoond. De komst van Christus in vernedering en Zijn komst in verheerlijking worden daarin breed uitgemeten. De strijd tussen God en de boze, maar ook de uiteindelijke overwinning van God komt naar voren.
Wat bij de beschouwing van de dingen in deze schepping altijd weer belangrijk is, is dat we Christus in het Middelpunt zetten. Staat Hij centraal in ons leven, dan komt ons leven op orde. Zien we Hem als Degene om Wie de Schrift draait, dan wordt de Bijbel een helder en open boek. Stellen we Christus centraal in de schepping, dan komen we onder de indruk van het machtige feit dat de schepping getuigt van God en Zijn plan.
Een schilderij, een beeldhouwwerk, een muziekstuk of wat voor creatief tot stand gebracht voorwerp dan ook, zegt ons iets over de maker en zijn ideeën. Als dit al voor een mens waar is, dan toch zeker voor God en Zijn Schepping!
De auteur
E.W. Bullinger (1837-1913) - een nakomeling in de eerste lijn van J. Heinrich Bullinger, de grote Zwitserse Hervormer - was een Anglicaanse geestelijke. Onvermoeibaar bestudeerde hij de Bijbel. Deze intensieve studie van het Woord van God resulteerde in een groot aantal boeken die voor vele gelovigen tot kracht en bemoediging zijn geweest. Tot de boeken die Bullinger schreef, behoren commentaren op Bijbelboeken, een Bijbel met aantekeningen (de Companion Bible), een lexicon en concordantie op het Engelse en Griekse Nieuwe ament en werken over de Heilige Geest en over de betekenis van de getallen in de Bijbel. De meeste van zijn boeken zijn nog altijd in het Engels verkrijgbaar, zoals ook dit boek, waarvan nu de 2e Nederlandse druk is verschenen, die aangepast is aan de Herziene Statenvertaling.
